Stoffige start

Dinsdag 7 januari-2025

Als eerste allemaal het goede voor het nieuwe jaar toegewenst. Dat is het eerste wat je weer vergeet als oud en nieuw voorbij is. Hoe snel pak je het gewone leven weer op. En we zijn blij hoor dat het weer voorbij is. Zit toch altijd wel in spanning die dagen of alles wel goed zal gaan. Dat heb je als je een stel zonen hebt😉. Maar ik moet zeggen dat het echt rustig verlopen is. Andere jaren werd er altijd een tijd van te voren al brandjes gestookt en dingen vernield. De reden daarvan was omdat ze van de gemeente erg weinig mochten met oudjaar. Carbid schieten alleen in een melkbus, wat is daar nou leuk aan. Hoe groter die kanon hoe mooier voor de jeugd. Een plek waar ze mochten staan werd ook moeilijk over gedaan. En de ME stond al klaar buiten het dorp om in te grijpen. Nou, dan kun je er op wachten dat ze die uit gaan dagen. Dus je kan begrijpen waarom we er altijd tegenop zagen! Dit keer hebben ze regelmatig gesprekken met de gemeente gehad. Wat de jeugd graag wilde en hoe de gemeente daar in mee kon gaan. En dat heeft echt  enorm geholpen. Ze mochten carbid schieten in een weiland tegen het dorp aan, nou dat hebben we gehoord😎. Dat moest natuurlijk gebeuren met een paar fikse kanonnen. Zelfs hier trilde de ramen en deuren terwijl we toch buiten het dorp wonen. Vrijdagavond hielden hier mensen een nieuwjaarsreceptie in het zaaltje en die woonden dus aan dat weiland. “Echt” zei ze “de hele dag trilden alles in huis”. Maar ze deed er niet moeilijk over omdat het maar een dag per jaar was. Ook mochten ze op de kruising midden in het dorp een groot vuur maken. Daar was een zandbed voor aangelegd. Ook daar ging het ieder jaar mis. De traditie is dat dus elk jaar op de kruising een vuur wordt aangestoken( vaak een oude caravan). Dat gebeurde vroeger al toen ik nog een klein meisje was. Maar dat was de laatste tien jaar verboden en was de sport natuurlijk om het toch te doen en dan vooral om daarna niet gesnapt te worden. Maar aangezien die kruising midden in het dorp ligt en de huizen er vlak omheen staan kan ik me voorstellen dat die mensen het niet breed hadden die daar woonden. Plus de enorme ravage en smeerboel die je er van hebt. En er staat dan ook nog eens een kleine honderd man aan jeugd erbij met vuurwerk. Heel begrijpelijk dat dat heel onveilig voelde. Nu lag het zandbed aan de rand van de kruising tegen de sloot aan. De bestrating bleef ook redelijk schoon. En wat een hele goeie stap in de richting is geweest is dat de nieuwe burgermeester is komen kijken bij het carbid schieten, bij de kruising in het dorp en in het dorpscafé is komen kijken hoe het er aan toe ging. Dat werd zo enorm gewaardeerd dat die man denk ik geen kwaad meer kan bij de jeugd. Want met de vorige lagen ze altijd overhoop, die dacht als je ze regels op legt dat ze dan ook luisteren. Was het maar zo makkelijk! Maar goed, het is gelukkig weer voorbij!

De kerstdagen zijn ook fijn verlopen. De dag ervoor nog druk met eten bereiden en bakken. Eigenlijk best erg, net alsof de kerst daar om draait. En er is niks mis mee om dan lekker te eten maar ongemerkt ben je er dan wel erg druk mee.  Eerst een heerlijk plaat bolussen, zie recept op de website. Hoop werk maar de moeite zeker waard.

Dacht dat ik nog een rollade in de vriezer had maar dat was dus niet zo. Gauw de dochter van een vriendin gebeld die werkt bij de slager en die heeft er nog een voor me gemaakt van 2 kilo. En lekker dat hij was. Aan de binnenkant varkenshaas en buitenom rundvlees. Hij paste  maar net in de pan, daarna in dunne plakjes gesneden op de snijmachine. Stoofpeertjes erbij, wat een koningsmaal. Voor een paar kinderen witte bonen in tomatensaus want die lusten geen peertjes. We zaten maar met een klein koppeltje. De rest zat bij de schoonfamilie. Daarom hebben we er nog een derde kerstdag achteraan geplakt en toen met z’n allen gegourmet. Dat was erg gezellig.

Het oliebollen bakken verliep dit jaar anders dan andere jaren. Normaal gesproken doen we het in de schuur in een speciale oliebollenbak. Dan komen er ik weet niet hoeveel vrienden en worden de vers gebakken oliebollen onder je handen weggegeten. En bakken we meestal wel zo’n driehonderd oliebollen. En de volgende dag een enorme benden in de schuur. Nu was het geval dat vorig jaar de bak het had begeven en we voor nood in de frituurpan verder moesten bakken. Maar op een of andere manier vind ik ze dan altijd een stuk vetter. Na lang wikken en wegen hebben we het net als de eerste 20 jaar van ons huwelijk toch in de keuken gedaan in een grote braadpan met olie. Ging heel goed. En van paps heb ik geleerd dat je eerst een korstje wit brood in de olie moet gooien om te testen of hij heet genoeg is. En dan geen driehonderd maar 100 oliebollen. Dat scheelt natuurlijk ook weer wat vettigheid in de keuken. Want de volgende dag ben je de hele dag aan het boenen om de keuken schoon te krijgen. En wel nog 50 appelbeignets met bladerdeeg gebakken. Die nemen vaak ook gretig aftrek onder de kinderen. Het ging prima, was eigenlijk wel lekker rustig zo😅.

En wat was ik blij dat dat allemaal voorbij was ondanks de gezelligheid die het meebrengt. Niet dat we weer in het gewone ritme zaten want iedereen liep natuurlijk nog thuis wegens vakantie. Maar alleen van het normale eten wordt je al weer blij.

Ondertussen is het nog steeds een stoffige bende beneden. Staat de gang vol met gereedschap die ze nodig hebben voor de badkamer, daartussen liggen dan alle schoenen en klompen neergesmeten, en de wasmand staat er ook nog omdat die natuurlijk nu niet in de douche kan staan. Zolang hij leeg is heb ik er geen last van maar dat gebeurt hier zelden dus zou je bijna verdrietig worden bij het aanzicht van de wasmand tussen alle ander rommel😥. Echt overal ligt wat.  De waterleiding ligt in de kamer, de tafel half vol met gereedschap en de bijbehorende koffers. En rommel trekt rommel aan want iedereen gooit er van alles bij op. Betrap ik mezelf ook wel op.

Maar niet getreurd hoor, tis maar tijdelijk en dan rennen we wel weer door het huis heen met doek en dweil. Ben allang blij dat er een andere badkamer komt. Het begint nu op te schieten, ze zijn gisteren met tegelen begonnen, vandaag komt de loodgieter voor de waterleiding en verwarming. Ondanks dat ze vrij hebben gehad doe je niet veel tussen de feestdagen door. Dat werkt niet als je er steeds af moet. Maar gelukkig kunnen we in een van de vakantiehuisjes douche dus mogen we niet klagen. We kunnen ons lekker wassen.

En er moet ook nog een nieuwe deur in. Want want in de huidige deur zitten behoorlijk wat gaten aan de buitenkant.

Hoe die erin komen? Kan ik je wel vertellen hoor……. Zo roepen ze naar degene die in de douche zit dat tie op moet schieten. Meestal wordt er geen antwoordt gegeven want aan de binnenkant zit maar 1 gat en aan de buitenkant ietsjes meer. Dat was ik meer dan zat en hebt toen gezegd dat degene die het nu nog een keer flikte een nieuwe deur kon betalen. Toen was het ‘helaas’ klaar dus nu moet ik hemzelf betalen🙄. Een ding is zeker, dat wordt wel een hardhouten deur! Maar ze hebben het al goed gemaakt hoor want ze staan altijd voor ons klaar. Dat waarderen we dan ook erg.

Vorige week nog een dagje in de keuken gestaan en van alles gebakken uit de boeken van Maak het met Marieke. Een vijgenbrood, oude wijvenkoek,  granola, havermoutkoek met chocola en havermout/kokoskoekjes(eigen recept op deze website) Had vijgen gekocht om eens te proeven hoe dat smaakte. Vond het niet echt vies maar had ook niet de trek om elke dag een vijg te eten. Maar weggooien is zonde dus dan maar een recept met vijgen. Dat werd een vijgenbrood. Werkelijk waar, wat is dat lekker. Alleen een laag roomboter erop, dat is genoeg!

En die granola moet je echt eens proberen. Die is echt lekker, dan hoef je die rommel uit de supermarkt niet meer. Er zitten ook hazelnoten in, die komen uit eigen tuin en de schillen gaan altijd de kachel in, brandt lekker.

En koekjes gaan er altijd in

Kreeg van iemand een prachtige bos tulpen. Zodra de tulpen weer in de winkel staan begint in m’n hoofd het voorjaar. Geen bloemetje zo leuk en opbeurend als een tulp( uiteraard nog veel meer bloemen) Die luiden het voorjaar in. Twee dagen staat zo’n bos netjes en dan gaat hij hangen, vind ik ook prachtig hoor.

Ging afgelopen donderdag om 17;25 even naar de winkel. En bedacht dat het al langer licht bleef, hoe heerlijk. Moest een foto van gemaakt worden want ster en maan waren al te zien.

Het creatieve gedeelte lag ook niet stil. Dat ligt eigenlijk nooit stil, behalve op zondag. Dan handwerk ik niet. Dat waren we van huis uit ook niet gewend en heb dat maar zo gelaten. Toen we trouwden bedacht ik dat best op zondag kon breien. Was toen met een trui begonnen en breide die zondag vrolijk verder. s’Maandags kwam ik erachter dat er een grote fout in zat en kon ik 25 cm breisel uithalen. Zondagwerk is niet sterk. Was duidelijk! Heb het eigenlijk ook nooit meer gedaan. En nou geloof ik niet dat er heel veel kwaad in zit om wat te hobbyen. Als je er maar geen geld mee verdiend. Maar voor mezelf vind ik het beter om niet te doen want anders is m’n hoofd teveel bezet met m’n werk en dat is ook niet goed.

Heb een mooie handdoek gehaakt van katoen in de wafelsteek. Dat is een steek die best veel gevraagd wordt in de winkel. En elke keer moest ik weer even denken hoe dat ging. Had bedacht als ik nou een handdoek haakt zit die steek in ieder geval in m’n hoofd. Is echt een leuke steek hoor, en het wordt een mooie dikke doek. Op de foto lijkt het een raar kleurtje maar het is een warm okergeel.

En eindelijk is de tafelloper van gesponnen kranten klaar. Alstublieft, het RD als tafelkleed. Was nog een hele happening want toen hij van het weefgetouw af kwam bobbelde hij best erg aan de randen en aan een kant aan het eind. Strak oprollen op een stok en een poos laten liggen hielp ietsjes. Toen onder zware gipsplaten gelegd, hielp niets. Toen gewoon zonder stok opgerold en een week laten liggen. En nu is tie aardig goed. Heb hem geïmpregneerd zodat er geen vuil of vocht in kan. Was een leuk experiment waar ik wel mee door wil gaan. Valt nog wel het een en ander in te leren.

Weet je waar ik de afgelopen dagen druk mee ben geweest en nog steeds: moet de winkel balansen. Echt vreselijk vind ik dat, wat gaat daar een tijd inzitten zeg. Alles tellen, alles opschrijven, achter elk product de inkoopprijs ex btw invullen. En dan moet het nog in Exel gezet worden. Hoe dat werkte vroeg ik maar weer aan een zoon want dat is mijn wereldje niet. Belde hem gisteren even op, moest van hem videobellen en m’n telefoonscherm naar de computer draaien. En zo gaf hij aanwijzingen op afstand en kon ik aan de slag. Gelukkig is dat maar een keer per jaar.