Verslag Groningen

Dinsdag 17 december-2019

Het feest is weer voorbij hoor! Heb er maanden naar uit gekeken en het ligt al weer achter ons. Maar wat was het leuk. De dagen voordat ik vertrok was natuurlijk nog erg druk. Wilde alles klaar hebben. In ieder geval de wasmanden leeg,de kasten gevuld,alles schoon ,ramen gelapt,alles opgeruimd,buitenom schoon . En het liefst nog de kamer opnieuw geverfd?. Nee hoor,we zouden vrijdagmorgen vertrekken en ik had voor donderdag een hele waslijst wat er nog moest gebeuren. Ik geloof van de 10 dingen die erop stonden, ik er twee af heb kunnen schrappen. Erg hé. Kon de gang niet te pakken krijgen. Of de lijst was gewoon te lang. Laten we het daar maar op houden. Met de was ging het gelukkig wel lekker. Dat was allemaal weg toen ik ging.

Vrijdagmorgen half 6 opgestaan en toen had ik de vaart er in. Heb nog veel gedaan en alles zag er voor het oog keurig uit. Half 10 kwam m’n vriendin me ophalen. We brachten nog even het naaiwerk van Maureen naar m’n moeder,daar zou ze s’middags haar werk afmaken. Brachten saucijzenbroodjes bij Rien en Menno,die waren hier in het dorp bezig. En toen vertrokken we richting Groningen. We moesten 2,5 uur rijden ,zag daar ook best tegen op maar het is voorbij gevlogen! Hadden natuurlijk genoeg stof tot praten.

Om 12 uur kwamen we bij de ‘Midwinterwol’ aan. Dat was het doel van ons uitje. Wat was dat leuk. Ontzettend veel ideeen opgedaan. Wat een wol, in allerlei kleuren en maten. Kleurrijke figuren,kunstenaars,allemaal mensen die helemaal gek zijn van wol.

En dit spinnewiel op deze foto ,daar was ik helemaal weg van. Dat noemen ze een ” Walking Wheel’. Wat is dat mooi. Je draait met je hand het grote wiel aan en in de andere hand hou je een pluk wol waaruit dan de draad word gedraaid. Achteraf heb ik er zo’n spijt van dat ik het niet even geprobeerd hebt. Je kon voor 5 euro 10 minuten spinnen. Dus aan het geld lag het niet. Als ik er ooit zo een tegenkomt dan is ze voor mij. Lijkt me geweldig. Het meisje komt uit Engeland en had speciaal voor deze dagen de oversteek gemaakt.

Daarna zijn we naar onze B&B gereden een kwartier verderop. We werden ontvangen met lekkere thee en een kerstkransje. Gezellig een babbeltje gemaakt, en daarna werden we naar onze kamer gebracht. Het was in een verbouwde boerderij. Ze had twee kamers voor de B&B boven en buiten nog twee pipowagens. Ze had het leuk voor elkaar. Ook was er een soort theehuis om te lunchen en koffie te drinken.

Toen zijn we naar het dorp vertrokken om te gaan uit eten. Kreeg voor ik vertrok van manlief nog een leuke fooi om ergens te gaan eten. Wat een schat hé,leuk gebaar! Dus dat hebben we maar gedaan.

En toen bedacht vriendin dat ze wel zin had in een kerstconcert. Er was drie kwartier verderop in Ten Boer een avond van het Drachtster Mannenkoor in de pkn kerk. Daar zijn we heen gereden,tenminste,zei reed en ik sliep?. Maar het was een mooi koor,we hebben wel genoten. In de pauze zijn we weer gegaan want anders werd het wel heel laat voordat we weer op onze kamer waren.

Toen we naar binnen liepen glipte de kat van mevrouw nog mee naar binnen. Dat mocht eigenlijk niet van haar maar daar konden we ook niets aan doen. Hij ging rustig op de trap liggen. Maar toen ik op bed lag,lag hij in een keer naast me. Oke,dat hoeft van mij nou ook weer niet. Het beest weer weggejaagd,maar ik wist niet waar hij gebleven was. Was al ingedommeld toen ik wakker schrok van een gil. Wat was er nu gebeurd: dat stomme beest was in de donker voor de deur gaan liggen en m’n vriendin die nog even gedoucht had stapte in het donker boven op dat beest. Nu weer ik niet wie er harder gilde,de kat of zij,hahaha. Ze had een poosje nodig om bij te komen van de schrik.

We sliepen best in het vreemde bed en om half 10 stond het ontbijt klaar. Wat een luxe zeg om zo verwend te worden,heerlijk! Brood staat er niet op,dat lag op de bar.

Na afscheid te hebben genomen van mevrouw reden we naar Drenthe. Eerst zouden we naar Deventer naar het Dickensfestival gaan kijken. Maar na even te hebben gegoogled zagen we dat de parade afgelast was en dat er door de drukte een hele lange wachttijd was. Laat maar zitten. Openluchtmuseum? Nee,was ook de moeite niet meer om de volle mep te betalen voor nog maar twee uurtjes. Dan gaan we maar naar Drenthe. Daar was een enorme kringloop en daarnaast nog een superleuk winkeltje met antieke spullen. Heb daar gevonden wat ik al zo’n 20 jaar graag wilde hebben. Een kniepertjestang. Dat zijn koekjes die je in het open vuur bakt. Je legt een bolletje deeg(recept heb ik ook al twintig jaar liggen) op de tang,knijpt hem dicht en houd de tang in het vuur. Zo word het koekje gaar. Daarna laat je hem knapperig worden.

Van oorsprong hoort hij eigenlijk gelijk opgerold te worden en doe je er een briefje in met een wens voor het nieuwe jaar. Dan geef je het cadeau,leuk bedacht. Ga het gauw eens proberen. Hij had ook nog een grotere liggen uit 1885. Dat was helemaal een mooi ding,maar daar wilde hij nog 75 euro voor hebben. Dat vond ik eigenlijk te gek. Nu was ik voor dertig euro klaar. O ja,en ik zag nog een antiek brilletje ,ook zo’n grappig ding.

En daarna zijn we door naar Valburg gereden(we hebben heel wat kilometers gemaakt) naar woonwinkel De Potstal. Daar wat ideeen (ik kan geen puntjes op de ‘e’ zetten,m’n toetsenbord doet het niet goed meer)opgedaan. Is een schitterende winkel maar erg duur. Maar ideeen kosten niets,dat scheelt:-)

Daarna was het genoeg en zijn we lekker naar huis gereden. Heerlijk om weer thuis te zijn. Het spreekwoord is ook niet voor niets:zoals het klokje thuis tikt ,tikt het nergens. Rien was die dag met de jongste drie kinderen naar het Openlucht museum geweest en ze hadden het best naar hun zin gehad. Ze hadden voor mij nog een cadeautje gekocht,zo leuk hé als die kinderen dat uit hun eigen doen. Een mooie houder voor waxinelichtjes. Zo lief.

Ben toen nog gauw boodschappen gaan doen en half 7 aten we met een paar man een broodje knakworst. Toen vertrok Rien met de kinderen naar een verjaardag,ik had geen puf en geen zin meer om mee te gaan. Een van de grote zonen kwam nog even z’n nieuwe kleren laten zien. Eeeeh,oke,is dat je nieuwe broek? Zo ga je er toch alsjeblieft niet bij lopen hé? Zoonlief: natuurlijk moeders,dat is helemaal in’. Zegt hij er ook nog bij dat ik hem zo niet op de blog durf te zetten,omdat ik me eigen dan zou schamen voor hem. Nou zoon,dan heb je toch pech,volgens mij heb jij meer reden om je eigen te schamen dan je moeder.

En nu is het gewone leven weer aan de gang,net of ik nooit weg ben geweest. Ben weer lekker bezig met de gewone dingen/huishouden. Maakte het hok van de schapen schoon. Hier even een foto van m’n knapperds

Maakte een mooie eenvoudige krans voor op de deur. Nu ligt er nog van allerlei groen en takken te wachten voor een winterstuk op tafel.

Schrobde de onderrand van de theeschenkerij. Die was wel erg groen. Dat stond eigenlijk niet zo netjes.

En zo liggen er nog wel 10 klusjes te wachten.