Vrije week

Donderdag 4 november- 2021

Deze week stond in de agenda geboekt als vrije week. Dat vooruitzicht was al heerlijk omdat ik dan de achterstallige klussen kon wegwerken. Dat had ik tenminste in gedachte. En maandag kwam daar ook werkelijk wat van. Als eerste stond op de lijst de kledingkast op onze slaapkamer. Hard nodig, al was het alleen maar om de kleren uit te zoeken en op te ruimen die ik niet meer pas. Waarvan ik nog ooit de hoop had dat ik ze weer aan zou kunnen. Hoe naïef kan een mens soms zijn. Klaar daar mee, hangen ze niet in de kast dan heb je er ook geen last van. Probleem(gedeeltelijk) opgelost?. Het hele bed lag vol met kleding. Een hele volle vuilniszak ging naar de kledingcontainer. Kwam 8 witte overhemden tegen van wie ik geen idee heb van wie ze zijn. Waarschijnlijk de jongens een paar keer naar verschillende bruiloften gedragen. Niemand weet welk van wie is. Maar de kast is in ieder geval een stuk leger en netter geworden. Veel keuze in kleren heb ik niet meer zoals je ziet, maar daar kan ik niet van wakker liggen. Zal mettertijd vast wel weer wat bijkomen. En je hoeft niet te bedenken wat je de volgende dag aan moet trekken, scheelt weer tijd;-)

Als je kasten uit gaat zoeken dan val je altijd in een mijmering hé. Kwam m’n poëziealbums weer tegen en dan moet je gewoon even op het bed gaan zitten en doorbladeren. Je jeugd glijdt dan weer voorbij. Wat krijgen sommige versjes waarde als je ouder ben. Zoals het versje wat oma Grietje in m’n album schreef. Als kind lees je daar over heen en kijk je naar de grappige gedichtjes. En als je dan ouder wordt dan lees je in zo’n versje van omaatje zo’n belangrijke wens/boodschap. Waardevol!

Of zoals het versje van m’n oude buurvrouw, het mensje is ook al een poos uit de tijd.

En een stel bladzijde verder kwamen de klasgenootjes. Hier een versje van een van m’n kwelgeesten. Heb maar even een papiertje over z’n naam gelegd. Snap niet dat ik hem er ooit in heb laten schrijven?. Inmiddels is het een aardige vent geworden hoor.

En van een stoere knul die toch wel wilde schrijven maar niet z’n naam eronder had gezet. Schaamde z’n eigen toch een beetje denk ik. De naam heb ik er zelf maar onder gezet.

Haalde de doopjurkjes weer te voorschijn waar het hele kroost en ook m’n man en ik in gedoopt zijn. Deze is het oudst. Die heeft de oma van Rien gemaakt van haar eigen trouwjurk en is door een gedeelte van haar eigen kinderen ook gedragen. Is iets van 70 jaar oud.

En deze is van ons thuis en is 52 jaar oud. Helaas zit er een soort roest in het kant wat zich steeds verder uitbreid. Geen idee wat dat moet zijn. Hij zit netjes en droog opgesloten in een plastic hoes.

Inmiddels was het alweer 12 uur en moest ik weer naar beneden voor het eten. De rest van de kast is nog niet afgekomen. De volgende dag was is behoorlijk belabberd. Koud, niezen ,hoesten , zware hoofpijn. Volgens de zelftest geen corona. Niet veel gedaan die dag. Zou die avond naar m’n vriendin gaan maar dat heb ik maar afgezegd. De volgende dag was het dankdag en kon zo niet naar de kerk. Heb toen maar thuis geluisterd, zij het hangend in de stoel naast de warme houtkachel. Woensdagmiddag kwam er in één keer een opleving en heb ik met Hidde een poosje in de tuin gewerkt. Het was zulk lekker weer. Heb alle munt er uit getrokken, die zaten helemaal vol met blauwe kevertjes. Overigens een pracht beestje om te zien maar hij vrat m’n hele munt op. Kreeg ze niet weg. Dan maar alles eruit en op een andere plek overnieuw proberen. Viel nog vies tegen om het eruit te trekken. Er zit een heel ondergronds wortelstelsel aan vast. Het grootste deel van de wortels zijn ook weg maar er zal van het voorjaar hier en daar wel weer munt omhoog schieten.

Oogste de laatste drie courgettes, heb ik laten groeien voor de sier.

Schoot een foto van m’n schitterende wingerd in herfstkleuren.

En toen was de energie weer op, beetje aangerommeld en op tijd naar bed. Omdat ik nog steeds alles aan elkaar niest en snottert en me eigen grieperig voel, heb ik de workshop voor zaterdag maar afgezegd. Er zouden een stel vrouwen komen om een muis te naaldvilten. Zo kan ik moeilijk mensen gaan ontvangen. Baalde daar wel van hoor, want de dames zagen daar naar uit. Het is niet anders, kan er ook niets aan doen. Gelukkig werd het goed opgenomen door de cursisten en staan ze gepland op een andere datum. Het is ook niet zo dat ik de hele dag op de bank leg, ik hobbel de dag maar door met de nodige klusjes te doen. Vanmiddag nog een half uurtje narcisbollen gepoot, een lekker pan appelmoes gekookt van de niet meer zo mooie appels uit de koelkast.

Hing een paar wassen op, ontving vakantiegasten, bakte een pan krieltjes met sla en rundervinken. En nu maar weer lekker in de stoel zitten breien en op tijd naar bed. Zo verliep dus mijn vrije week. een mens heeft een week vol plannen en daar kan zomaar een streep door heen gaan.