Poetsweekje

Woensdag 22 juni -2022

Het was vorige week echt een week van het poetsen. Omdat afgelopen zaterdag de vorige bewoners graag een keer in het huis wilden komen kijken hoe het er tegenwoordig uit ziet, wil je het toch wel enigszins netjes hebben. Had ik overigens zelf een keer aangeboden hoor. Tis toch leuk om te zien wat er van je ouderlijk huis geworden is. We wonen hier al bijna 22 jaar dus dat was wel even geleden voor ze. Ik heb nagenoeg het hele huis rond gepoetst. Was pittig, maar het voordeel daarvan is dat ik het nu deze week wat makkelijker heb. Dat voelt ook weer goed, zeker omdat er nog aardig wat cursisten voor spinles in de agenda staan, een ochtendje naaischool, een etentje in de theeschenkerij en nieuwe gasten en een verjaardag van een schoondochter. Toen ik vrijdag en zaterdag zo aan het poetsen was vroeg Mirjam al of ik de poetsziekte soms had en vroeg, en ze meende het nog serieus ook, of ik ook last kreeg van smetvrees?. Daar had ze een keer iemand over horen vertellen en dat leek ze toch wel eng. Nou kind, geloof je moeder maar op haar woord: ik heb absoluut geen last van smetvrees!! Vind het heerlijk om alles schoon en opgeruimd te hebben maar leg er zeker niet van wakker als het niet zo is, het is voor mij echt niet het belangrijkste.

Zaterdag om drie uur arriveerde het bezoek, Had s’morgens lekker een appeltaart gebakken, die was nog warm toen we hem aten met een glas fris erbij. Niemand had zin in warme drank want het was ook wel erg heet die dag. Ze herkende nog maar een paar dingen terug uit het huis. De rest stonden ze wel van te kijken hoe het veranderd was. En er werden natuurlijk herinneringen opgehaald, was een gezellig uurtje. Ze namen nog een cadeau mee als dank dat een paar maanden terug het condoleren van hun zus hier mocht plaatsvinden. Kreeg twee grote bloempotten die bij hun zus op het balkon hadden gestaan. Die hebben ze opnieuw laten vullen met planten. Ze zijn echt prachtig, voelde me bijna bezwaard, veel te gek, maar wel lief. Een mooie herinnering aan de vorige bewoonster. Ze kregen een plekje naast de tuindeuren bij de keuken.

Tussen al het gepoets door werd er nog een lading merinowol geverfd. Gewoon in een pan op het fornuis dan kon ik het makkelijk in de gaten houden. 3 pannen werden er geverfd met blauw en oranje en dat gaf deze blauw-groene kleur.

En 5 pannen wol werden geverfd met rose-groen-geel en gaf deze mooie bonte mengeling van kleuren.

Ook werd het vlas dat ik gesponnen had bewerkt. Als het gesponnen is moet je het eerst een uur weken in sodawater en dan in een pan met soda en groene zeep 3 uur tegen de kook aan laten sudderen, er komt dan vreselijk vies water uit.

Dan is die een stuk lichter geworden maar als je hem een beetje witter wil hebben dan moet hij een chemisch proces ondergaan. Daar heb ik geen zin in en ik hoorde van iemand dat je het dan ook een nacht in de karnemelk kan leggen.

Dat heb ik dus gedaan en ik moet zeggen dat hij best wit is geworden. Nu ben ik er mee aan het weven, een proeflapje. Het is voor mij ook allemaal nieuw om met vlas te werken, of eigenlijk moet ik het nu linnen noemen want zodra het vlas is gesponnen wordt het linnen genoemd. Het is wel een heel leerproces. Nu voelt het stuk wat ik geweven heb best wel hard aan en ik denk dus als het een chemish proces heeft ondergaan dat het dan ook een stuk zachter is. Het weeft ook best grof, maar ik verwacht als je het gaat wassen dat het dan krimpt en het wat dichter wordt. Maar daar moet ik Erna Evers weer voor bellen. Zij helpt mij bij het leren van het verwerken van het vlas. Als je op You Tube het woord ‘vlasrokkendag’ intikt dan kun je een filmpje over haar en haar werk zien. Interessant om te zien hoor!

Ook kwam er een streng grijs/bruine merinowol van het spinnewiel af deze week. Die is ook erg mooi geworden met al die verschillende tinten.

M’n sjaal kwam van het hevelrietgetouw. Vind dat toch zo’n fijn getouw, kun je mooi grof weefsel mee maken. Dik tevreden over het resultaat, mooi kleurverloop en een stoere sjaal geworden.

Bakte donderdag een karamel-notenkoek als nieuw recept voor op de blog. Toen ik hem erop wilde zetten kwam ik erachter dat hij er al op stond?. Er staan er al zoveel op dat ik dus goed moet kijken of het niet dubbel erop komt. Niet getreurd, hij kwam echt wel op.

Vorige zomer toen ik net op weefles zat kreeg ik van een cursist een mailtje dat ze iemand kon die een prachtig antiek weefgetouw te koop had. Ze hoefde er niet veel voor te hebben werd erbij gezegd. Kreeg foto’s doorgestuurd en was op slag verliefd( sorry, dat ben ik nogal snel;-). Een joekel van een ding van het eind van de jaren 1700. Kijk eens aan, dat is nog eens antiek te noemen, maar nog goed werkend. Er staat er ook een in het prehistorisch museum in Eindhoven en volgens mij ook in het openluchtmuseum maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Had het aan m’n weefjuf gevraagd of het wat was, nou die vond hem prachtig maar zei: Margriet als jij als beginneling op dat ding moet gaan weven dan zie je door de bomen het bos niet meer. Dat nam ik maar ter harte en hebt het niet gedaan. Maar een paar weken geleden begon het toch weer te kriebelen en hebt de mevrouw opgebeld. En ze had hem nog want ze kan hem aan de straatstenen niet kwijt omdat niet veel mensen er plek voor hebben. En zijzelf is al in de 80 en kan niet meer onder het getouw kruipen om de draden aan te hechten, maar ze wil zo graag dat hij een plekje krijgt en dat hij nog gebruikt wordt. Ik mocht hem voor 100 euro op komen halen en als ik alle extra accessoires erbij wilde hebben, en dat waren er aardig wat, dan was het 200 euro. Verkocht!!! Gelukkig heb ik in het atelier nog wel een plek voor het gevaarte, moet er wel wat dingen voor wegdoen maar dat geeft niet. Over 2 weken kunnen we hem ophalen en dan moet hij hier weer opgebouwd worden. Lijkt me vreselijk ingewikkeld maar haar zoon zei dat het reuze meevalt en lijkt het ingewikkeld omdat er nog een weefwerk op staat gespannen. Maar als het niet lukt wil hij wel een keer langskomen, dat geeft weer een beetje rust. En dan moet ik maar iemand gaan opzoeken die mij kan leren weven op dat gevaarte. Volgens de mevrouw is er in Ede een weefkring die me graag helpt.

Gisteren ben ik met Rien uit eten geweest, cadeautje voor vaderdag. Anders wist ik ook niks te verzinnen, hij weet zelf ook nooit wat om te vragen. We zijn bij het Veerhuis in Opheusden geweest, de route erheen is al mooi. Nog geen kwartiertje hier vandaan. Lekker over de pont gevaren en dan sta je er al. Het is er ook erg gezellig binnen, het gebouw dateert uit het jaar 1815.

Was erg lekker allemaal! M’n ouders kwamen hier thuis eten met het gezin zodat wij rustig weg konden. Was wel even genieten zo samen weg, doen we echt veel te weinig.

Toen ik net de kinderen aan het uitzwaaien was kwamen er al een stel trekkers voorbij om te gaan protesteren.

Het zal wel een chaos worden op de weg. Een cursist belde net al af dat ze niet komt want de wegen staan vol. De boeren hebben groot gelijk om te gaan protesteren, ze zijn toch ook compleet gek geworden daar in den Haag. Ze zijn het land lekker aan het kapot maken, waar zijn ze mee bezig. Idioten, een ander woord heb ik er niet voor. Prima dat er wat aan het klimaat moet gebeuren, maar dan wel met z’n allen ervoor boeten en niet alleen de boeren. De boer die in het RD stond zei het ook zo mooi: de kinderen van de minister zaten te trillen als een rietje toen de boeren voor hun huis stonden, maar dat de kinderen van de boer zitten te trillen bij de onzekere toekomst hoor je ze niet over. Van de week stond er een boerin hier aan de deur en die noemde D66(6) het beest wat uit de aarde omhoog komt. Daar liep ik zo eens over na te denken, maar inderdaad alles wat God verboden hebt willen hun erdoor duwen. Ze heeft eigenlijk wel gelijk! En natuurlijk niet alleen die partij, er zijn er nog wel een paar die niet van ophouden weten, maar deze is volgens mij toch wel het ergst. Laat ik nu maar stoppen want anders krijg ik het nog aan m’n hart ook over zoveel onrecht?.

Hier een mooie foto van de lucht, worden we weer rustig van?