De Bruiloft
Maandag 27 september-2021
Nou, de bruiloft is achter de rug hoor. De hele week zijn we druk geweest om alles op orde te brengen. Wat komt er een hoop bij kijken als er een kind trouwt. En omdat de bruiloft gedeeltelijk thuis gevierd werd heb je je handen helemaal vol. Gelukkig waren er handen genoeg die geholpen hebben. De tuinman is twee zaterdagen achter elkaar geweest, normaal komt hij één keer in de drie weken maar nu heeft hij alles netjes gemaakt zodat we daar geen omkijken naar hadden. Vele stukken bestrating onkruidvrij gemaakt met een mesje. Dat leverde nogal eens gemopper op van een paar kinders, want ook die kregen een mesje in hun hand gedrukt. Het terras bij de zijdeur moest netjes gemaakt worden, naast de deur stond al 10 jaar een bistrosetje met van alles erop, en nu je met andere ogen naar alles keek zag ik dat hij er toch wel erg lelijk uit zag. Dan eerst maar eens wat anders neerzetten, leuk houten bankje bij de welkoop gehaald, de oude klompjes van de oudste kinderen werden wel weer gebruikt, de spiegel werd weer opgezocht. Maakte daar een mooie hortensiakrans voor. De hortensia’s waren precies mooi genoeg ingedroogd om ze te verwerken in een krans.
De schoondochters boden aan om rondom de ramen te zemen. Nou, daar heb ik geen nee tegen gezegd, dat scheelde mij 2 uur zeemwerk. Deed boodschappen met de toekomstige bruid voor de lunch voor de bruiloft. Sleepte de jongste kinderen mee naar de stad voor de laatste kledingstukken, nog een wit shirtje, nog een panty, spijkerjasje, schuifspeldjes. En tot over maat van ramp kreeg het halve gezin in die week kiespijn. Zelf kreeg ik vorige week maandag onverwachts een wortelkanaalbehandeling, Mirjam en Hidde werden geholpen aan hun kiespijn en Hessel moest naar de tandarts. Die kon gelukkig alleen. Kun je er net niet bij hebben zulke dingen. De avond voor de bruiloft moest de hele theeschenkerij versiert worden, tafels erbij gesleept, tafelkleden van wit papier op de tafels, bloemenvaasjes met rode rozen en gipskruid erop, 2 grote boeketten met witte bloemen op iedere hoek van de bar, overal slingers en lampionnen. Er moest een ballonnenboog gemaakt worden. Ik dacht dat ik 300 witte ballonnen besteld had, maar het waren doorzichtige ballonnen. Maar goed, maakte niet uit, we hadden in ieder geval een boog. Ze zijn er wel een poosje zoet mee geweest voordat hij klaar was. Doordat het een brede boog was, hebben ze een lange balk gebruikt om de ballonnen aan vast te maken, en die op de shovel vastgemaakt en de shovel in het gras naast de oprit gezet. Zijkanten van de boog met een haring in de grond vastgeprikt en klaar was de boog. Mooie witte loper ertussen.
Witte tule om de leilindes en een trouwhoed met strik op de voordeur
De bloemist uit het dorp kwam het bruidsboeket, de corsages en het bloemstuk voor op de auto vast thuis bezorgen, hoefde Rien dat niet op te halen op de trouwdag. Wat was dat mooi gemaakt, heb zelden zo’n mooi bloemwerk gezien. Toen onze schoondochter voor het boeket uitzoeken naar haar toeging, was ze heel duidelijk in haar smaak. Maakte niet zoveel uit wat voor boeket het was, als er maar vooral veel kleur in zat. Nou, dat heeft ze wel waar gemaakt. Ik kan haar van harte aanbevelen voor je bruidswerk, wat een vakvrouw!
Om 22:30 waren we klaar met alles en moesten er nog 5 witte overhemden gestreken worden. Om kwart voor 12 lagen we op bed. Wat was ik gaar zeg, tel daar bij op dat ik nog grote zorgen om Menno had omdat hij fiks ziek was geworden die dag. Overgeven, koorts, zware hoofdpijn, zere keel. Zat er zo over in dat hij niet mee zou kunnen de volgende dag. De test wees gelukkig uit dat hij geen corona had. Dat was een héééééle opluchting!
De volgende morgen om half 5 opgestaan, de bruidegom moest er om 5 uur uit en Hidde om kwart over 5 want die mocht met Rien mee met de trouwauto om z’n bruid op te halen in Barneveld. Dat was natuurlijk helemaal geweldig voor het ventje. Hij was ook zo z’n bed uit. De bruidegom hees z’n eigen in het trouwpak, manchetknopen door z’n boorden geprutst, lading gel in z’n haar, corsage opgedaan. De fotograaf en de videograaf waren er om 6 uur. Die begon bij binnenkomst gelijk foto’s te schieten van alles en iedereen. Dan loop je nog met natte haren en je oude kleren aan?.
De trouwauto kwam ook om 6 uur aan. Die moest helemaal uit Zeeland komen(Stavenisse). De dames, moeder en dochter, waren dus om 4 uur vertrokken om hier op tijd te kunnen zijn. En ze hadden de pech dat ze door een modderplas waren gereden dus de hele voorkant van de auto zag er niet meer uit. Ze hebben een poos staan poetsen in het donker om hem weer mooi glimmend te krijgen.
De kapster was er om 6 uur. Druk verkeer hier op de vroeg morgen?. Eerst waren Maureen en Mirjam aan de beurt om de haren te doen want die moesten om kwart over 7 mee met het bruidspaar. Ze gingen al heel vroeg foto’s maken en de meiden moesten elke keer de trouwjurk met sleep en de sluier mooi leggen voor de foto. Dat vonden de dames natuurlijk helemaal geweldig. Ze gingen met gekapte haren en hun oude kleren aan mee op stap.
Durfde het er niet op te gokken om hun de nette kleren van die dag al aan te trekken. Ze hebben foto’s gemaakt op de boerderij waar ze op zaterdag werkt en in het natuurgebied de Blauwe kamer. Daar het nog erg vroeg en vrij mistig was, denk ik dat dat wel prachtige foto’s op zal leveren. Ondertussen werden mijn haren gedaan(zo deftig, niet gewend), ook nog in de oude kleren want m’n nieuwe kleren heb ik net voor we gingen pas aangetrokken.
en m’n moeder wipte nog even aan en werd ook door de kapster onderhanden genomen, ging zo in één moeite door.
Zuslief bezorgde om half zes de broodjes, croissant en muffins voor de lunch, daar hebben we gelijk maar even een paar broodjes voor het ontbijt vanaf afgehaald. Menno kwam uit z’n bed en was nog steeds erg ziek. Je mag gerust weten dat ik wel kon janken, het kon toch niet zo zijn dat hij op de bruiloft van z’n broer thuis moest blijven terwijl wij feest vierden. Op aanraden van m’n zusje belde ik een schoonzus die altijd een voorraad medicijnen heeft. En we hadden geluk. Ze had pittige pijnstillers en oppepmiddelen liggen en tabletjes tegen misselijkheid. Haar dochter kwam ze bezorgen en met de juiste instructie erbij werden ze ingenomen. Het is normaal gesproken niet de bedoeling om naar zulke zware middelen te grijpen en ze zijn ook alleen op doktersrecept te krijgen maar voor die dag was het een geweldige oplossing. Al snel nadat hij het ingenomen had begon hij redelijk op te knappen. Hij heeft z’n eigen toch maar in het pak gehesen. Om half tien arriveerde de gasten, in het totaal waren we met 70 man. Er waren er een paar afgevallen door ziekte. De koffietafels waren door de serveerster al klaar gezet. Ik heb op een paar foto’s de gezichten weggehaald, anders moest ik aan zoveel mensen vragen of ik de foto’s voor de blog mocht gebruiken. Dan maar zo.
Tijdens het koffiedrinken arriveerde het bruidspaar.
Dat het een heerlijk huiselijk sfeertje was kun je wel zien aan een stel gasten
Om half elf vertrokken we naar de Oude Duikenburg in Echteld waar de ceremonie zou plaats vinden. De beide ouders mochten getuigen zijn. Wel bijzonder hoor! De trouwambtenaar was een leuke vrouw en ze heeft het heel leuk gedaan. Nadat het jawoord geklonken had en er getekend was, mocht Mirjam met een houten hamer de huwelijksbevestiging aftikken.
Na afloop weer naar huis met z’n allen om de lunch te gaan gebruiken. De serveersters hadden echt alles uit m’n kasten getrokken om het zo gezellig mogelijk te maken. Heel leuk om te zien, het zag er zo feestelijk uit. Alle gasten pasten maar net in de theeschenkerij.
Na het eten maakte de fotograaf de foto’s van de familie en vrienden met het bruidspaar en de groepsfoto. Voor de groepsfoto ging hij boven naar de voormalige slaapkamer van Leen. Die zit helemaal aan de achterkant, waardoor hij van bovenaf de foto op het erf kon maken.
Om 2 uur vertrokken we richting de kerk hier in het dorp. Heb tegen Menno gezegd dat hij maar thuis moest blijven en een paar uur moest gaan slapen, hij was inmiddels al weer behoorlijk ingezakt. Dan kon hij na een paar uur rust tenminste weer mee met het eten en het feest. Het was een mooie trouwdienst. Onze voormalige dominee moest er een eind voor rijden om de trouwdienst te kunnen leiden. De datum stond al vast voor dat hij naar een andere gemeente vertrok. Vond het fijn dat hij het toch nog door wilde laten gaan, voelt vertrouwd hé!
Daarna reden we opnieuw naar de Oude Duikenburg. Bij aankomst een stuk verrukkelijke bruidstaart op, en zo mooi om te zien. Van bakker Huibers uit Achterberg/Kesteren
Heerlijk gegeten hoor, lag genoeg en het vlees en de vis was klaargemaakt op een green egg. Is een soort bbq , maar dan anders?. Hier een foto van internet, heb je een beetje een idee hoe het eruit ziet.
Het diner was heerlijk uitgebreid, het smaakt altijd goed als je na zo’n dag een warme maaltijd hebt.
Kwart over 8 waren de eerste gasten er, de avond verliep gezellig met af en toe een leuk stukje er tussen door. Om kwart voor 12 hadden we de pap op en vertrokken we met de jongste 4 kinderen richting huis. De volgende morgen uitgeslapen tot 9 uur, wist niet wat me overkwam, zo lang lig ik nooit in m’n bed?. Was schijnbaar toch erg moe van alle voorbereidingen en de dag zelf. Ben eerst het bruidspaar wezen helpen de puinhoop in hun huis op te ruimen. De vriendengroep had 2400 lege bierflesjes door het hele huis gezet, strobalen voor de deur, matras op stapels kratten bier gezet zodat ze eerst het bed nog naar beneden moesten halen om te kunnen slapen. Met z’n drieën alles opgeruimd, paar uur later zag het er weer keurig uit en hadden ze lekker de tijd om de cadeaus uit te pakken. De rest van de dag geen klap gedaan, had echt een kater, tenminste, ik denk dat dat ongeveer zo moet voelen?. En dat terwijl ik geen alcohol drinkt. Schijnt er bij te horen als er een kind van je trouwt. Dat betekent dat ik vandaag me eigen een slag in de rondte mag werken om het enigszins op orde te krijgen, alleen de berg was kost me vandaag al de nodige zweetdruppels denk ik. Maar dat geeft niet, we kijken terug op een heerlijke ontspannen, geslaagde dag.