Gewoon weer moeder

Vrijdag 27 maart -2020

Ben er helemaal aan gewend hoor dat de kinderen thuisonderwijs krijgen. De eerste week was echt drama,het trok me werkelijk helemaal leeg. Had er een zwaar hoofd in hoe we dat een stel weken vol moesten houden. Zowel voor de kinderen als voor mij was het erg wennen. Hessel zit op het VLC in Kesteren. Die is in 10 minuten met z’n huiswerk klaar. En probeert hij mij nog te laten geloven dat het klaar en goed is. Dus die mag nog wel eens klusjes voor me doen,want van dat gehang word een mens lui. De overige tijd is hij op z’n mountainbike met een vriend aan het crosse. Maureen zit in groep acht en die kon het redelijk snel oppikken. Hidde heeft nu ook de slag te pakken,dat loopt nu ook wel. Mirjam is een ander verhaal. Die wilde het zo verschrikkelijk precies maken,alles moest op de letter na opgevolgd worden. Als het dan niet lukte was ze helemaal overstuur. Ze was gerust driekwart dag met haar huiswerk bezig. We hebben het er eerst maar uitgepraat dat het zo perfect moet. Als iets niet afkomt is het echt niet erg. Maar dan moest ik van haar wel een briefje schrijven naar de juf anders kreeg ze straf dacht ze. Nu is ze er wat rustiger onder en gaat het allemaal gemakkelijker. Kom nou,het kind zou een dip krijgen. Meer dan je best kun je niet doen,de druk is al zo hoog voor kinderen. Laat kinderen gewoon kind kunnen zijn. Daarom proberen we ook elke dag wat leuks te doen,wentelteefjes bakken en slijm maken. Ze kunnen nu ook niet naar vriendjes toe. Sommige moeders willen dat niet hebben. Ben nu wel blij dat we een groot erf hebben,kunnen ze zich gelukkig thuis ook vermaken. Gisteren hebben we een begin gemaakt met het muizenhuis. Dat vinden ze ook geweldig(en ik ook). Moet wel voor ogen houden dat het muizenhuis voor de kinderen is en hun hem mogen maken met een beetje hulp van mij. Omdat ik zelf poppenhuizen opknapt en inricht krijg je de neiging om hem naar je eigen idee te maken,maar hun moeten ermee kunnen spelen. Dit muizenhuis staat niet voor de sier.

En nu de Grebbestee helemaal stil ligt kan ik ook ‘gewoon’ weer moeder zijn. En dat voelt ook weer lekker. Alle afspraken zowel in de theeschenkerij als in de vakantiehuisjes zijn geannuleerd. Heb er echt wel even fikse zorg om gehad,maar gelukkig mag het werk van Rien nog doorgaan en hebben we daar de inkomsten van. Nu kan ik het helemaal overgeven,en ben ik er los van. Voor een paar weken terug had ik de uitspraak: ‘God geeft niet altijd wat je vraagt,wel wat je nodig hebt’ op de blog gezet. Moet tot m’n schande zeggen dat ik dat nu even niet zo kon zien. Maar als ik terug kijk,heeft het ons dan aan iets ontbroken? NEE!!! Hoe erg is het dat we liever op onze bankrekening vertrouwen dan op onze Schepper. En het ergste is eigenlijk nog dat als straks misschien alles weer normaal mag zijn,dat we gewoon weer op dezelfde voet verder leven.

Maar om terug te komen op het ‘gewoon’ moeder zijn: Heb nu volledig de tijd voor gezin en huishouden. En daar geniet ik ook echt van. Kom gewoon tot rust joh!?. Niet dat de Grebbestee me teveel is,helemaal niet. Dat doe ik met plezier. Ik mis ook echt de gezellige contacten. Maar het is nu even lekker dat het achterstallige werk gebeurt. Vorige week vrijdagmorgen kwam de hulp voor de boven verdieping. Zelf zeemde ik die dag de ramen,zo in het zonnetje was dat geen straf. Er werden weer allerlei hoekjes en lade uitgemest.

Zaterdagmorgen vroeg opgestaan en lekker in de keuken aan de gang gegaan. Ondertussen was het 7 uur en kwam Hidde uit bed om te gaan werken. Eerste hebben we gezellig saampjes gegeten,en nadat hij opgepikt was heb ik de keuken verder afgesopt. Werkte de was weg,ondertussen waren de dames beneden en gingen we weer aan tafel. Deden de weekendboodschappen op de fiets,want m’n stoere ‘bakkie’ is kapot en staat bij de garage. Rien maakte met de hoogwerker de zonnepanelen schoon. En van de week hebben ze ook nog de buitenkant van de vakantiehuisjes opnieuw in de teer gezet. Dat ziet er nu ook weer mooi zwart uit. Zo is er vorige week aardig wat werk verzet.

De zondag blijft vreemd,zo bij de telefoon luisteren. Vind het echt een gemis als je niet naar de kerk kunt. Heb daar eigenlijk nooit bij stil gestaan. Het was zo gewoon dat je altijd kon gaan. En het ziet er naar uit dat het nog wel even blijft zo. Toch wel weer fijn dat je op deze manier kan luisteren dan. En ik moet zeggen dat de jongste kinderen hier op de bank stiller zitten dan in de kerk;-)

Maandagmorgen schoot het werk niet op omdat de kinderen thuis zijn. Terwijl er normaal op maandag een hoop werk gedaan wordt. Ook dat moest ik loslaten. Maar dinsdag liep het wel weer lekker. Sopte de douche,pakte gelijk de voegen met chloor mee. Ruimde een paar kasten op. Maakte drie kledingkasten van de kinderen weer netjes. Bakte een schaal zandkoekjes,altijd lekker. En een appelcake voor op de schaal.

Ben blij dat ik weer kan bakken. Overal was de bloem uitverkocht. Niet normaal. Toen heb ik naar de molen in Wageningen gebeld en daar was volgens de molenaar nog wel genoeg,als ik maar geen ton bloem hoefde. Nou,nee hoor,met 25 kilo ben ik al erg gelukkig. M’n vader heeft het voor me opgehaald,want een auto had ik nu niet. Nu kunnen we weer lekker volop bakken.

Maakte m’n handwarmers af. Vind ze erg leuk geworden. Toen ik ze aan manlief liet zien,vroeg hij of ik ze ook ging dragen. ‘Ja,natuurlijk ga ik die dragen’. Hij zag me er zeker nog niet mee lopen.

Mirjam breide een sjaaltje voor onze vooroorlogse beer. Dat kind is erg creatief. Het was haar eerste breiwerkje. En wat is deze moeder trots dat het haar gelukt is. Ze is pas 8 jaar. Nu snap ik waarom ik vroeger van m’n moeder perse moest leren breien. Elke dag uit school 10 toeren. En ik maar janken,want ik vond het vreselijk! Daar trok mams zich niks van aan: ‘hou toch op met dat gejank,breien jij’ ?. Nu ik zelf moeder ben,begrijp ik dat ze gewoon wou dat ze trots op me kon zijn. Denk dat dat het was,haha! Nu ben ik heel blij dat ze toen doorgezet hebt hoor. Heb er alleen maar profijt van nu.

Ben nu begonnen met verschillende soorten draden te spinnen voor een omslagdoek of sjaal.

Van de lammetjes geniet we volop. Wat is dat leuk als ze door de wei aan het rennen en springen zijn. Kan er geen genoeg van krijgen.

En we hebben weer een afzuigkap,eindelijk!! Vergat de eerste week elke keer om hem aan te zetten,was die handeling niet meer gewend. Er is een schouw omheen gebouwd,maar die wordt van de winter gelijk met de keuken afgemaakt. De keuken is 18 jaar oud en de deurtjes bladderen af. Ziet er niet meer uit.

Maar het aanrechtblad is van graniet net als oma vroeger had en zal ons waarschijnlijk wel overleven. Dus willen we alleen nieuwe deurtjes erin hangen,de rest is nog goed. De keuken krijgt dan een andere kleur,dus dan word de schouw ook gelijk mee gepakt zodat het een geheel wordt. Dan nog maar een paar maandjes zo. Ben allang blij dat ik weer normaal kan koken zonder dat de keuken zo vet wordt. Ben al wel op zoek naar oude tegeltje voor achter tegen de schouw,dat kan al wel vast gebeuren. Hoef dan niet meer tegen die vieze muur aan te kijken.

En wat is het toch heerlijk weer. En voor de was helemaal. Je hangt het s’morgens op en s’avonds ligt het in de kast. En zo ook voor het beddengoed,niets lekkerder als na een dag werken in een schoon bed te stappen waarvan de lakens buiten zijn gedroogd.