Het normale leven

Dinsdag 14 januari-2025

Zo de ‘vakantie’ is weer voorbij. Het ritme zit er weer in. Bij de meeste schoolgaande kinderen op school ook. Maureen had vorige week woensdag nog een onverwachts dagje vrij. Ze moest op projectgesprek komen maar dat was van hun kant verhinderd. Daardoor liep ze een dagje thuis. Geloof nou niet dat ze dat erg vond. Die vermaakt d’r eigen wel en anders heeft moeders altijd wel klusjes voor haar. Meestal doet ze dat dan ook wel zonder mopperen. En omdat de winkel ook open was  had ik er toch wel plezier van dat ze even de wc’s schoon kon maken en de rommel opruimen. Het is altijd een race tegen de klok om dat de winkel al om half 10 opengaat en dan wil je toch alles een beetje op orde hebben en de was aan de lijn hebben hangen. Natuurlijk moet er dan tussen de middag weer wat lekkers gegeten worden en dat werd dit keer haar lievelingslunch: wentelteefjes. Toen de winkel om 1 uur dicht was hebben we ze samen gebakken en met z’n drietjes opgegeten ( de hulp was er ook)

Van de lijst die ik had gemaakt voor de vakantie is weinig terecht gekomen. Had ook niet anders verwacht. Wilde heel graag de hooizolder opgeruimd hebben maar volgens manlief was het handig als ik van bovenaf alles in de shovelbak kon gooien en dan op de kar. Hoefde we niet te sjouwen. Daar had hij natuurlijk wel gelijk in maar laat die shovel nu net voor 4 weken aan iemand verhuurd zijn. Nu had ik natuurlijk blij kunnen zijn dat ik dat niet hoefde te doen maar had toch liever het voldane gevoel gehad dat er weer wat van het lijstje afgeschrapt was. Het enigste wat van m’n lijstje af is gestreept is een paar kasten en lades. En als ik eerlijk ben had het ook totaal geen nut gehad als ik wel alles had gedaan wat op dat lijstje stond want ik denk dat ik over 2 weken weer overnieuw had mogen beginnen. Zo’n stoffige bende is het hier in huis door de verbouwing van de badkamer. Maar het begint er op te lijken hoor, ze denken dat het over anderhalve week klaar is. Het meeste moesten ze buiten hun eigen werk om in de avonduren doen. Dan kun je ook niet opschieten hé. Niet getreurd, straks extra blij mee! Voor nu was ik dan maar blij met de opgeruimde keukenla met kruidenpotjes.

Menno en Hessel waren vorige week ook nog jarig. Menno 23 jaar en Hessel 19 jaar geworden. Die zijn 2 dagen na elkaar jarig. en geen van beide hielden ze het. Hessel wilde wel op z’n verjaardag Mexicaanse schotel met pulled chicken eten. Makkelijk en lekker! Recept staat hier op de website.

M’n vest is ook af, eindelijk! Zal hem van de week in een koud badje met Eucalan leggen en dan opspannen en dan mag ze op de foto. Weer een project af.

En wat een verrukkelijk weer is het de laatste dagen, heb zelfs al twee keer het beddengoed buiten gedroogd. Daar wil je wel graag onder slapen, alleen die geur al als het buiten gehangen heeft.

Gisterenmorgen moest ik bloed gaan prikken en die locatie zit hier in het dorp. Moest er om half negen zijn  en had bedacht om maar lekker naar het dorp te wandelen. Hoe heerlijk die frisse winterkou en het waterige zonnetje in je gezicht.  Heb er echt van genoten! Moet je kijken wat een mooie lucht op de heenweg.

En een half uur later op de terugweg.

Dat was vorige week donderdag wel anders. Toen was het ook zulk heerlijk weer en had ik bedacht om een eind met de hond te gaan lopen. Nu is dat beest 7 maanden oud en echt strontvervelend. Dus was al aan het stoeien om hier op het erf de riem om z’n hals te krijgen. Toen die eindelijk zat de weg opgelopen en daar begon het al gelijk. Naar elke auto, fietser of hond die we tegenkwamen nam hij een enorme sprong om er achteraan te gaan. En trekken aan die riem, echt vreselijk irritant. Dus constant gecorrigeerd maar dat beest kan slecht luisteren. Was halverwege toen er twee bekenden aan kwamen lopen met een Mechelse herder en nog een klein hondje. Ik zag die oren al overeind gaan staan dus ga ik 10 meter ervoor al netjes aan de kant staan, riem helemaal om m’n hand gedraaid en de andere hand strak aan z’n halsband zodat hij geen kant op kon. Maar dat liep even anders dan ik dacht. Hij werd wild, niet normaal en ik kon hem dus niet meer houden. Viel zelf op straat en dat beest er vandoor naar dat kleine hondje. Ik voelde nog niet eens de pijn van het vallen zo zat ik in angst dat hij dat klein beestje zou opvreten. Dat viel achteraf gelukkig mee, het bleef bij grommen en rondjes rennen om de benen van de mevrouw. Toen ik hem te pakken had gekregen, had ik hem diep in m’n hart het liefst door de gehaktmolen gehaald🤬. Maar later was dat wel weer over hoor, tis wel een schatje. Maar zo ongelooflijk lomp. Ze springt als ze de kans krijg tegen iedereen op en als ik ergens een hekel aan heb is het wel als een hond tegen je opspringt. Daar zijn we hard me aan het oefenen om dat af te leren. Je schrikt je toch ongans als een vreemd loeder tegen je aanspringt ook al doet ze niks. Daarom zit ze ook altijd in de kennel als de winkel open is of als ik cursus heb. Je wilt toch graag dat de mensen terugkomen😉. We hebben altijd Duitse herders gehad maar nog nooit een die zo sterk is als deze. En aangezien ze nu pas 7 maanden is kan ik als ze volwassen is haar helemaal niet meer houden denk ik. Daar liep ik onderweg naar huis over te denken en heb toen ook gelijk maar de hondenschool gebeld en een afspraak gemaakt voor cursus. We willen gewoon een hond waar we mee kunnen wandelen, die niet je arm uit de kom trekt en normaal tegen anderen honden doet. Nu mag ze op pubercursus komen. Maar daarvoor moet ze eerst, na mijn verhaal wat er gebeurd was, privéles nemen omdat ze zo niet bij de andere honden in de groep mag. Dat gaan we dan maar doen. Maar ondanks m’n geschaafde en blauwe knieën wil ik ze toch echt niet kwijt. Daar is ze veel te grappig en lief voor.

Gisteren kwam de geitenboer nog met z’n kar met twee paarden ervoor langs. Hij is al een poos bezig om ze klaar te stomen om met een huifkar te lopen. Dus maakt hij met regelmaat ritjes door het verkeer om ze te laten wennen. Mooi gezicht is dat altijd. Het ging goed maar ze moeten toch nog een hoop leren.

Vandaag 4 dames op de weefcursus. Dit keer geen sjaal maar 4 placemats. Dat is een keer wat anders en ook erg leuk om te doen.

Van Rien kreeg ik nog een foto doorgestuurd van een grote kudde schapen op weg naar het volgende weiland hier net buiten het dorp. Dat is toch prachtig om te zien zoiets.