High tea en Citer
Woensdag 25 mei-2022
Het was een lange tijd geleden dat we met alle vriendinnen een gezellig ochtendje hadden gehad. Vorige week woensdag had ik een high tea voor ze georganiseerd. Wat was het leuk zo met z’n allen. Het werd nog wel een race tegen de klok om alles op tijd klaar te krijgen. Om 10 uur werden ze verwacht maar voordat ik hier s’morgens de kinderen naar school hebt en alle troep opgeruimd is, is het onderhand al koffietijd. Gelukkig kreeg ik hulp met het klaar maken van de hapjes en om half elf konden we beginnen. We hebben echt met z’n allen genoten en waren het er allemaal mee eens dat het goed was om elkaar weer eens te spreken. Toen om half een de kinderen uit school kwamen hadden wij wel een gevulde maag.
De volgende dag moest ik nog op de koffie bij een van de vriendinnen voor haar verjaardag, konden we weer verder kletsen. Toen ik daar aankwam trok de lucht dicht en kwam er onweer en een fikse regenbui. We zeiden tegen elkaar dat het nog meeviel omdat ze zwaar weer voorspeld hadden. Maar even later stuurde Rien een filmpje hoe verschrikkelijk het hoosde bij ons thuis. En even later kwam er een filmpje van de oudste zoon( woont hier ook op het dorp) dat z’n hele benedenverdieping onder water stond. Dat was wel een enorme kater, net alles opgeknapt en nieuwe meubels. We zijn toen met Michiel, Menno, Mirjam en ik en de oudste zoon met vloertrekkers en dweilen aan de gang gegaan en hadden het met drie kwartier weer schoon. Gelukkig heeft hij een vloer van natuursteen en langs de muren ook een plint van natuursteen. Dat scheelde een hoop schade. Wat de meubels en het keukenblok doen is nog afwachten. Hopelijk gaat dat niet opzetten.
Omdat het inmiddels al 6 uur was en ik geen zin meer had om te koken hebben we maar lekker kebab gehaald. Makkelijk en toch nog om 7 uur klaar. Mooi op tijd, want om half 8 kwam er een echtpaar om een 12,5 jarige bruiloft te bespreken.
Vrijdagmorgen maar weer boven aan het soppen geweest. Ik heb geen hulp meer voor in ons eigen huis dus nu probeer ik elke dag een stukje huis te poetsen. Gaat op zich best en ik moet zeggen dat het een voldaan gevoel geeft om zelf weer alles te doen. En met dat voldane gevoel heb je dan ook weer zin om de volgende dag een stukje aan te pakken. En zou het door de drukte echt uit de hand lopen dan kan ik nog terugvallen op de dames die de vakantiehuisjes schoonmaken. Dat voelt ook wel weer fijn. s’Middags kwam er een cursist uit Arnhem voor haar eerste les. Die had het al heel snel onder de knie. Vrijdagavond was het trekkertrek in het dorp en had ik natuurlijk al weken aan moeten horen van het gezin hoeveel zin ze daar in hadden. Dat betekende dat ik die avond alleen moest eten. Maar toen ik Rien en de meiden af ging zetten bedacht Mirjam dat ze toch geen zin had en reed weer mee naar huis. Om half negen ging de telefoon al dat ik ze weer op kon halen want ze hadden het erg koud omdat ze nat geregend waren. Nou, dat was een kort avondje dit keer. Normaal gesproken komen ze pas rond 12 uur thuis. Had lekker de houtkachel aangestoken, dat werd wel gewaardeerd door de koukleumen.
Hidde had een paar weken terug kwarteleitjes gekocht voor in de broedmachine. Zondag zijn ze uitgekomen. Wat een grappige beestjes zijn dat toch. Ze zijn als ze uit het ei komen niet groter dan 4 cm, maar snel dat ze zijn. Ik wil er wel een paar van hem kopen, want die eitjes zijn zo lekker en staan zo grappig in de sla. Je hoeft ze ook maar 2 minuten te koken omdat ze zo klein zijn.
En toen was er maandagmorgen eerst een klusje aan de beurt die elke keer weer uitgesteld werd. Er stonden al een paar weken zakken met lapjes te wachten die ik had gekregen voor het freubelen. En vorige week kreeg ik weer kleren en lapjes dus nu moest het echt gebeuren. Alles gesorteerd op kleur en stof, dat is tenminste overzichtelijk en fijn dat je het gelijk kan vinden als je het nodig hebt. Toch wel makkelijk dat ik altijd een hoop schoenendozen hebt staan omdat we een groot gezin hebben. Komt altijd wel van pas.
Mits dat ik het woord freubelen in zat te tikken vroeg ik me eigen af waar dat woord toch vandaan komt. Tis best een vreemd woord. Google geraadpleegd en daar kwam het antwoord: het komt van een Duitse opvoedkundige Friedrich Wilhelm August Fröbel. Hij is de eerste oprichter van een kleuterschool in 1837. Het was een instituut voor kinderen jonger dan 6 jaar die hij bezighield met allerlei zelfbedachte werkjes die hij leerzaam achtte. Vond ik wel leuk om te weten.
En ik heb gisteren toch wat leuks gekocht: een citer. Eigenlijk twee, de ander komt nog. Werd van de week gebeld door een vrouw uit het dorp. Zij koopt overal citers op, stemt ze, zo nodig vervangt ze de snaren en als ze beschadigt zijn lakt ze ze overnieuw. Maar waar ze eigenlijk voor belde was dat ze een heel oud spinnewiel had gekregen en of ik dat hebben wilde. Dat is natuurlijk altijd goed, wel was hij kapot en heb ik er niets meer aan maar dan zetten we hem wel ergens voor de sier neer. Gisteren kwam ze hem brengen en had gelijk ook twee citers meegenomen. Ze speelde er wat gezangen en psalmen op en ik was op slag verliefd op het geluid. In het begin van ons trouwen heb ik twee jaar les gehad op de harp, ook zo mooi. Maar naarmate het gezin groeide kwam, daar ook niets meer van en toen heb ik hem verkocht.
Dit geluid van de citer lijkt er veel op. Alleen is dit erg makkelijk en kun je gelijk spelen, wel even handigheid in krijgen dat je goed de snaren aantikt. Dat gaat nog weleens mis. Je legt het blad met noten onder de snaren en je trekt aan de snaar waar het stipje onderstaat. Zelfs de kinderen konden het gelijk! Zit een heel mooi warm geluid in. Ik heb er al veel gezangen bij gekregen en nu zou ze nog de psalmen die ik mooi vind voor me op noten zetten. Heerlijk, elke dag even tokkelen. Voor de prijs hoef je het niet te laten. Heb er 40 euro voor betaald. Ze heeft ook wel wat duurdere maar volgens mij niet boven de 80 euro. Als je interesse hebt kun je bellen naar : Erna van de Brink Tel: 06-12404649. Ze heeft een heel voorraadje citers liggen en kan je alles over het gebruik en onderhoudt ervan vertellen.