Openluchtmuseum

Maandag 18 december-2023

Twee weken terug is de weefster weer geweest voor het antieke weefgetouw. 2 volle dagen is ze bezig geweest om hem goed te krijgen. Wat een gehannes met dat ding. Als ik het van tevoren had geweten weet ik niet of ik hem gekocht had. Ze is er nu in het totaal al 4 dagen aan bezig geweest. En hij is ”bijna” goed. De schering voor theedoeken is erop gezet maar als je nu op het pedaal trapt maakt hij wel een sprong en gaan de bovenste draden strak staan zoals het hoort maar de onderste hangen dan te slap. Dus kun je het weefschuitje er niet doorgooien. Ze heeft navraag gedaan bij iemand die ook met zulke getouwen werkt en het schijnt dat het op de millimeter nauwkeurig komt hoe hij afgesteld staat. Dus komt ze weer een dag terug. Waar haalt ze de moed vandaan, dat geduld had ik denk ik niet gehad. Ben blij dat ik haar heb anders was dat ding nooit gaan werken. Maar goed, ik hoop dat hij nu met een paar weken echt draait en dat al haar moeite niet voor niets is geweest.

De tweede groep voor sokken breien ronde ook de laatste les af. Enthousiaste dames die blij waren dat ze het geleerd hadden. Waren ook goed goed gelukt. En eentje stuurde later nog de foto dat ze ze aan had.

Verder was ik razend druk met verven en weven voor de dagen in het openluchtmuseum.

Heb er nog veel meer geverfd hoor maar daar zijn de meeste al van weg voor het weven of verkocht op de beurs. Vrijdag 8 en zaterdag 9 december stond ik op de beurs van de Landlevendagen in het openlucht museum. De donderdag er voor moesten we vast alles op gaan bouwen. Ik had een kraam gereserveerd maar omdat het grote wiel uit Engeland mee moest had ik gebeld of ze misschien een extra doek konden spannen tussen de bomen zodat ik zeker zou weten dat ik droog stond met het wiel. Maar kreeg als antwoord dat er een tent afgezegd was en dat ik daar mocht staan voor dezelfde prijs. Nou dat was nog eens enorm geluk hebben. En toen moesten we die donderdag de auto in gaan pakken om de spullen naar het museum te brengen. En daar begon de ellende: het ging al mis toen ik in de schuur de opklaptafels wilde pakken die mee moesten. Die stonden strak achter twee gevulde tonnen met carbid, allebei 100 kilo per stuk. Dus moest ik er een aan de kant trekken om de tafels te kunnen pakken. Wat denk je, schiet dat zware gevaarte terug en zit m’n wijsvinger ertussen. Aaaaah, dat prikte wel enigszins. Vinger gelijk op dubbeldikte en paars/blauw/rood. En die vinger had ik hard nodig om de volgende dag te kunnen spinnen. Probleem 2: rijden we naar Arnhem, weg afgesloten dus andere route. Rijden we in Arnhem, moet ik stoppen op een hele drukke kruising voor ik af kan slaan, wat denk je? Stopt de auto er mee😣. En niet meer aan te krijgen. Zet ik netjes de gevarenlichten aan, beginnen mensen achter mij al te toeteren. Nou werkelijk waar, wat een ongelooflijke aso-mensen zijn er in Nederland. Even uitgestapt, netjes vertelt dat de auto het niet meer doet dus dat ze er om heen moeten rijden. Dat snapte de eerste paar auto’s wel maar ik was ook niet van plan om een uur buiten voor verkeersregelaar te gaan spelen dus ging in de auto zitten. Ze zien tenslotte de gevarenlichten aan staan. Belde eerst manlief op, daar moest ik de ANWB van bellen waar we al 32 jaar lid van zijn. Mevrouw aan de telefoon heel aardig, pasje had ik niet bij me maar dat vond ze niet erg, ze keek wel op de postcode en naam. En toen zag ze dat de auto op naam van manlief staat en vertelde ze liefjes dat ze dan niet zouden komen want ik moest dan een partnerpasje hebben. Nog nooit van gehoord. We hebben gewoon een gezinsauto die op Rien z’n naam staat en dat is het dan. Vraag ik aan die mevrouw: dus uw beweert nu echt dat jullie niet komen terwijl we al 32 jaar lid zijn en nog nooit gebruik hebben gemaakt van jullie diensten?  Haar antwoord was dus : JA. Zo, dan wordt je echt 100 graden. Heb de verbinding maar verbroken voordat er iets uit m’n mond kwam dat me ook een aso- nederlander maakte😉.  Ondertussen heb ik een uur gestaan en je wil niet weten hoeveel auto’s er langs zijn gekomen en niet even stopte of ze me misschien konden helpen. Maar wel heel veel auto’s toeteren naar me en gebaren maken. M’n moeder vroeg of ik niet bang ben geweest. Nou nee, totaal niet, was inmiddels zo opgefokt door dat gedrag dat de eerste en beste die de deur los had getrokken een nieuwe gebit had kunnen halen bij de tandarts.  Tenminste, dat was het eerste half uur, later kon ik er alleen maar om lachten, Wat kunnen mensen toch zielig zijn! Rien weer gebeld en die heeft een bedrijf uit ons dorp geregeld die hem op kwam halen. Ondertussen was er nog een man gestopt die vroeg of hij me kon helpen. Vertelde hem dat hij niet meer startte, om het geloofwaardig te maken draaide ik de sleutel om en wat denkt je? Start hij gewoon!!!! Die man heeft vast gedacht: tsss, dat is echt weer een vrouw. Nou, ik kon in ieder geval de auto van de kruising afhalen zodat iedereen er weer door kon. En ik was net de weg over toen hij er weer mee stopte, blij toe, lag het toch niet aan mij. Gelukkig had ik een mevrouw bij me die me zou helpen op de beurs en zij heeft haar auto wel kunnen legen in het museum en daarna kwam ze de spullen uit mijn auto ophalen en weer naar het museum gebracht. Daar was ik erg blij mee. Om kwart voor 7 waren we pas thuis en had het thuisfront het eten al klaar. Dat had ik s’morgens al klaar gezet zodat hun het alleen maar af hoefden te maken. En wat had ik een trek. Alle ellende vergeten toen ik achter een bord met spruitjesschotel zat. Kwam helemaal bij. Had het gevoel dat alle pech van die dag nu wel achter de rug was.  Te vroeg gejuicht. Wat denk je: neem ik een hap eten, breek mn tand af😭. Kon er ook nog wel bij. En ik kon de volgende dag ook niet naar de tandarts want moest om half 10 alweer in het museum zijn. Dan maar met een tand minder naar het museum, past helemaal in de sfeer van vroeger, toen miste ze ook tanden.

Maar de volgende twee dagen maakte alle ellende weer goed hoor. Stak me gedeeltelijk in klederdracht, 2 onderrokken, dikke geplooide bovenrok, schort, shirt met lange mouwen, coltrui en een dikke zwarte trui. Moest tenslotte wel warm blijven hé. Was echt reuze leuke en gezellig! En ontzettend veel belangstelling voor het grote wiel. En wat ons opviel was dat er zoveel mannen in geïnteresseerd waren die allemaal vragen stelden: hoe dat ding in elkaar zat en wat voor hout er gebruikt was en hoe het kon dat het touw over het wiel bleef draaien zonder dat het in een gleuf lag. Ook nog een stelletje strengen sokkenwol verkocht, en er zijn heel veel folders meegenomen. Denk dat daar nog wel wat cursisten vanaf komen. Kijk terug op twee hele leuke dagen.

En zoals gewoonlijk als je van een beurs afkomt heb je twee dagen nodig om bij te komen en je huis en was weer op orde te brengen. Gelukkig zat er nog een zondag tussen, dat betekende lekker rust. Maandag en dinsdag kwam de rest wel. Woensdagmorgen gezellig visite van schoondochter en kleinkinderen. s’Middags met schoonmoeder naar het ziekenhuis. Op de terugweg lag er mist over de weilanden. Zo mooi, ons dorpje en de schapen in de mist.

Vrijdagmorgen kwam de derde weefgroep voor de laatste les om de sjaal af te werken. Ze zijn prachtig geworden. Weer heel anders dan de vorige groep. Een was er ziek dus die volgt nog. En een vijfde cursist had hem al cadeau gedaan.

Het winkeltje schiet al lekker op. Heb nu drie weken ‘vrij’ genomen om de laatste dingen te doen. Dat wordt verven, verven, verven, verven. Kijk maar wat er nog ligt.

Er is een stelling met prachtig zacht babykatoen binnengekomen, en het boek met babypatronen wat erbij hoort.

en een zachte merinomix met een kleurenverloop. Ook altijd erg leuk voor een omslagdoek.

Een kant en klare pakketten voor een mooie bijzondere sjaal

Een paar pakketten vol verschillende bollen wol voor twee plaids te haken, die vind ik ook zóóóó mooi😍, patroon hier ook te koop.

Zo langzaamaan komt het winkeltje wel vol.

Afgelopen week nog een paar keer een feestje verzorgd in het zaaltje, nu deze week nog twee keer en dan is het weer een weekje rustig. Dan hopen we zelf van de feestdagen te genieten.

Afgelopen zaterdag kregen we s’middags visite van drie studenten die 30 jaar terug bij ons trouwen in de schuur bij ons achter woonden. Op internet hadden ze gevonden waar we woonden en nam hij contact op met Rien. Hoe leuk was dat. Elkaar 30 jaar niet gezien.  Was supergezellig, dat vonden we echt leuk na zoveel jaar. Allemaal grappige herinneringen opgehaald. Waar blijf de tijd dan hé. Kreeg nog een prachtige bos rozen van ze, hoe aardig!.

.

En toen moest ik vanmorgen naar de tandarts voor m’n afgebroken hoektand. Nou, wat wilt u zelf mevrouw want hij is finaal afgebroken dus daar kan ik niks meer mee. Tja, dan zet maar een tand erbij aan m’n plaatje, wat moet je anders hé. Omdat er nog een stuk zenuw in zat adviseerde hij om er die maar gelijk uit te halen want anders kon ik volgens hem wel eens erge pijn gaan krijgen. En dat net voor de feestdagen. Ik had er echt geen zin in want daar had ik totaal niet op gerekend. Had zoveel plannen liggen voor vandaag en dat betekende een fikse streep erdoor want ik kwam  aardig gehavend bij de tandarts vandaan. Ging allemaal niet vanzelf🤪. Maar inmiddels lijkt de pijn wat te zakken.

En even wat leuks: Michiel en Nadine hadden voor hun bruiloft in oktober van een broer en twee vrienden een minuut gratis winkelen gekregen. En dat vond vanavond na acht uur plaats bij de Plus hier in het dorp. Nou, broer en vrienden hebben geweten dat ze dat cadeau gegeven hebben🤣. En dan hebben ze nog geluk dat er 204 euro korting afging omdat een deel in de reclame was. Het bruidspaar hebben hun best gedaan! Zie hier het resultaat. 1684,49 euro.

.