Prehistorisch museum

Maandag 9 augustus-2021

In de vakantiehuisjes liggen altijd een stapel boeken. Romans, levensbeschrijvingen, boeken over het buitenleven, over handwerken en er lagen een paar boeken van Arendsoog. En juist die boeken vond één van de vakantiegasten zo mooi. Nu komen ze weer op vakantie en kreeg ik een mail of ik misschien nog meer van die boeken had liggen. Dat was niet het geval. Ben op marktplaats gaan zoeken en tot mij grote verrassing trof ik daar iemand die de hele serie in zijn bezit had. Alle 63 delen. Er stond bij dat hij er niet de hoofdprijs voor hoefde te hebben maar dat hij ze ook niet voor een appel en een ei weg zou doen. Het hoogste bod was 85 euro en ik deed hem een bod van 100 euro en dan zou ik ze dezelfde dag ophalen. Meneer ging er mee akkoord en die middag reden we naar Ede. Gelukkig dicht in de buurt. De boeken zagen er allemaal nog goed uit en eigenlijk was ik er best mee in m’n sas. Hier vinden de jongens het (en zelf) ook leuke boeken. De vakantiegast een mailtje en foto gestuurd van de serie en die was er erg blij mee. Heb er wel bij gezegd dat hij niet vergeten moet om ook nog met z’n vrouw te gaan fietsen in de vakantie?.

Vrijdagmorgenvroeg kreeg eerst de douche een hele grote beurt. Alle tegels rondom afgeschrobd met schuurmiddel, vloertegels en alle voegen meegenomen. Was nog geen kwartier bezig toen een zoon met een arm vol kleren in de deuropening stond om te douche. Helaas zoon, pech, ik wil eerst de douche af hebben. Hij deed er niet moeilijk over en zei dat hij ’s middags wel zou douche. Een kwartier later stond er weer een zoon: ik wil douche. Pech zoon, eerst moet de douche af. Deze liet zich niet zo makkelijk wegsturen. Hij liep te mopperen waarom ik op dit tijdstip de douche schoon moest maken, dat sloeg toch nergens op en waarom zou je überhaupt de douche schoonmaken? Van water wordt hij toch niet vies??. Heb hem even uitgelegd dat de douche altijd vies wordt van zeepresten, haren, zand en weet ik allemaal wat. Volgens mij kwam het niet echt binnen want z’n humeur werd er niet beter op.

Nadat de douche lekker schoon was heb ik gelijk de wc erachteraan gepakt. Ook die kreeg van onder tot boven een schrobbeurt. Kunnen weer dingen van het lijstje gestreept worden. Na het ontbijt vertrokken er weer gasten en na het afscheid kwam de schoonmaakster. Er moesten twee huisjes schoongemaakt worden binnen 3 uur. En één van de schoonmaaksters was op vakantie dus zou ik zelf moeten helpen om het allemaal klaar te krijgen. En dat vind ik normaal gesproken geen probleem, maar ik was die dag zelf druk zat, zodat ik het er eigenlijk niet bij kon hebben. En we zouden de volgende dag al vroeg een dagje uitgaan dus moest er wel in het voren gewerkt worden. Maar het was niet anders. Had al een paar andere gebeld maar die konden ook niet. Maar ik had geluk: de schoonmaakster nam haar twee dochters mee van 15 jaar en die hebben samen met hun moeder de huisjes gepoetst. Keurig netjes, petje af voor de dames hoor. Zo was alles lekker op tijd klaar en kon ik doorgaan met m’n eigen bezigheden. Eerst maar de grote strijk weggewerkt. En de overvolle wasmanden leeg gewassen. Bakte appelflappen voor de gasten, zorgde dat al het linnengoed weer op orde was, voorzag ze van koffie en het baksel en toen aan het koken gegaan. Lekker een pan bloemkool met kipschnitzels. We zaten vroeg aan tafel want we wilden toch nog even langs het klomperschuurtje. En Michiel hield die avond z’n verjaardag voor familie en vrienden. Om half 7 reden we weg en om kwart voor 8 waren we weer thuis. Toen zat de eerste visite er al. Om kwart voor 1 zaten er nog jongelui maar toen zij we maar naar bed gegaan. Daar ga ik niet meer voor opblijven. Zoonlief is 22 geworden en dan lukt het niet meer om ze naar bed te sturen hé?.

Zaterdag zijn we naar het prehistorisch openluchtmuseum geweest in Eindhoven. Wat was dat leuk zeg. Van de oertijd tot in de middeleeuwen kon je daar zien hoe de mensen leefden. Hoe ze werkelijk alles zelf maakten, zo mooi om te zien. Die hoefde niet zoveel te poetsen als wij tegenwoordig. Bedden gemaakt van boomstammen en wilgentakken. Daarboven op een lading schapen en geitenvachten. En slapen maar. Je hoeft je bed niet te verschonen, hooguit een keer de vacht uitkloppen, hoeft er niet onder te stofzuigen. Allerlei onzinnige frutsels die je af moet stoffen hadden ze niet, alles had een doel.

Heb nog een foto gemaakt van de schoenen van een van de bewoners. Gemaakt van een stuk huid uit de nek van een varken, daar zit schijnbaar het dikste huid/ leer. Hij vertelde er wel bij dat je in de winter er ijskoude en natte voeten in kreeg, maar anders hadden ze niet.

En dan het maken van hun eigen kleding. Dat was erg mooi om te zien. Het wol spinnen en weven.

En tot m’n grote blijdschap stond er ook een ‘groot wiel’. Dat is toch zo’n gaaf spinnenwiel. Met een hand draai je het grote wiel aan en met de andere hand hou je de wol vast en wordt er een draad uitgetrokken. Het meisje wat er bij stond wist niet meer hoe ze de draad aan moest hechten om verder te gaan spinnen en ik vroeg of ik het mocht proberen( kon het niet laten). Zij draaide het wiel en ik hechte de draad aan, maar daarna moest ikzelf het wiel draaien en tegelijkertijd spinnen. Nou, dat viel echt tegen en ik bracht er ook niks van terecht. Dat vergt wel enige oefening. De timmerman hier uit de buurt heeft beloofd dat hij er één voor me zou maken als ik aan een tekening met maten kan komen. Hoop echt dat dat gaat lukken. Hier een filmpje waar je kunt zien hoe het werkt.

En dan het koken op een vuurtje, ook zo leuk. Er zat daar een stevige moeke wijdbeens op een bankje de groente, kruiden en het vlees te snijden. Zag er heerlijk uit en het rook zo lekker, maar een tijdrovende klus is het wel. We hebben zelf ook een heksenketel en dan doe je het voor de lol, maar als je dat dagelijks moet doen ga je wel anders tegen je eten aankijken denk ik. Je bent zo een paar uur kwijt voordat het gaar is. Maar het heeft wel wat.

Toen kwamen we bij de man die aan het houtsnijden was. Ook al zo’n tijdrovende klus. Maar hij maakte echt mooie dingen hoor. Hij had naalden van hout gemaakt die gebruikt worden bij het naaldbinden.

Ook daar had ik nog nooit van gehoord. In de oertijd kenden ze het breien nog niet en werd alles met naaldbinden gedaan. Heel apart, het zijn een soort knoopjes die je elke keer in je draad legt en daar maak je dus mutsen en sokken van. Moeten we natuurlijk ook weer een keer uitproberen.

Wat ik ook echt mooi vond om te zien was het bandweven. Dat doen ze met een weefkam.De dames binden het met een touw vast om hun middel, de andere kant bind je ook ergens aan vast en weven maar. Je hebt dan een mooie ceintuur of hengsel voor een tas. Of voor een mooie band onder aan je jurk of rok?. Van de kinderen kreeg ik niet veel tijd om bij al dat handwerk te kijken want elke hoorde ik: ja ma, opschieten daar hoef je niet zo lang bij te kijken hoor, nee ma, doorlopen nu, je hebt al genoeg gezien. En Hidde had ergens binnen een oud weefgetouw gezien en hij fluisterde heel zacht tegen z’n vader dat ze dat niet tegen mij mochten zeggen anders zou ik daar weer een poos staan kijken. Erg hé, ik moet toch nog maar een keer terug zonder die ongeduldige schepsels.

De kinderen vermaakte zich best.

Ze mochten proberen vuur te maken met vuursteentjes

Pijl en boog schieten, hout kloven met een houten stok

Speer werpen

Er werd een demo gegeven hoe er met een musket werd geschoten.

Probeerde samen met Maureen met een in inkt gedoopte ganzenveer te schrijven

Mirjam wilde graag een armbandje vilte

En aan het eind doken we de herberg in om lekker poffertjes te eten.

Het was een leuke dag, en vond het heel interessant om te zien hoe de mensen vroeger leefde. Het lijkt allemaal zo mooi en dat is het in zekere zin ook. Dat de mensen zo dicht bij de natuur leefde, eenvoudig en zelfvoorzienend. Maar ik denk dat het ook een zeer hard bestaan was, de mensen werd gemiddeld maar 34 jaar, kinderen waren met 14 jaar al vader of moeder. Je kunt je dat toch niet voorstellen. Een man die daar werkte vertelde dat soms vader en moeder stierven en dat de kinderen aan hun lot over werden gelaten. Als je daarbij aan je eigen kinderen denkt dan knijpt je hart toch samen??. Wat hebben we hier in deze tijd dan heel veel om dankbaar voor te zijn.