Schoolachterstand

Maandag 1 februari-2021

Een tijdje terug las ik toch zo’n mooi stukje over het geklaag en de angst over de achterstand van de kinderen omdat ze nu niet naar school kunnen. Een hoop ouders en de scholen zijn daar erg bang voor, dat hun/het kind niet genoeg presteert. En achter lopen in deze tijd is natuurlijk uit den boze. Want als je in deze maatschappij niet presteert volgens het boekje dan krijg je een etiketje aan je kont geplakt?. Arme kinderen? Of verschrikkelijk omhoog gevallen arme maatschappij???? Nou, deze mevrouw (oude schooljuf) schreef een stukje naar m’n hart. Die verwoorde precies hoe ik er tegen aan kijkt. Daar komt tie:

Oh mijn oude juffenhart huilt…….. Zo intens verdrietig. Langzaam maar zeker druppelde deze week de verschrikkelijke bewustwording nogmaals binnen wat we op dit moment de kinderen aandoen met onze verwrongen ideeën. We zijn de kinderen aan het vertellen dat ze achter gaan lopen, scholen gaan allerlei fratsen verzinnen om nog meer vanuit stress de onderwijskwaliteit te verhogen. Maar klopt de visie wel dat de kinderen achterlopen? En wat zeggen ze daarmee , welk gevoel zadelen wij ze op: nog meer niet genoeg zijn en het idee dat ze nooit meer een mooie toekomst kunnen opbouwen, nu al gigantisch verloren zijn? Ik zou zo graag dit binnen enkele zinnen willen weerleggen, maar ik vrees dat het meer woorden nodig heeft. Ik hoop en wens, tbv van alle kinderen, dat iedereen dit leest en er eens over na gaat denken.

1- Het idee van vroeger dat op school de toekomst bepaald wordt van het kind is hopeloos verouderd. Het stamt nog uit de tijd van de industriële revolutie zelfs: alles moest sneller, geautomatiseerd, en alleen op school viel iets te leren. En na de schooltijd hield het op , want hé, er was geen digitale wereld. Maar naar mijn idee mag deze overtuiging echt de kast in. Het leven is een reis, het leven is van het begin tot het eind een ontdekkingstocht, en als je iets wil leren kan dat ook en vooral buiten de school. Wat ik de afgelopen tien jaar nog geleerd heb is echt onvoorstelbaar veel meer dan dat ik ooit op mijn gymnasiumtijd geleerd heb. Of het nou om mediteren gaat, sokken breien, kennis over fractals of over heerlijke gezonde voeding maken of met minder geld omgaan: ik leer het digitaal of via contact met andere om me heen. En vanuit eigen motivatie, zonder druk en stress. Dus nee, een kind loopt nooit achter: je kunt je hele leven leren, er is een hele leven tijd.

2- Een tweede overtuiging is het idee dat meer intellect, meer hoofkennis, meer geld oplevert en daarmee geluk. Nou, als ik naar de kinderen kijk die ik allemaal hebt onderwezen, is dat zeker geen waarheid gebleken. Ik heb kinderen in mijn klas gehad, die qua rekenen en taal echt niet vooruit te branden waren, mannen gesproken die vroeger hopeloos gefrustreerd waren omdat ze bijv. dyslectisch waren, met alle gevolgen van minderwaardigheid van dien. Maar ik kan zo talloze reality verhalen benoemen, van soms bijna ongeletterden, die vanuit hun passie stinkend rijk zijn geworden en nu in grote villa’s wonen. En daar zit ik dan in mijn rijtjeshuis met gymnasiumdiploma. Niet meegekregen dat mijn passie en talent toch echt ergens anders lag dan in boeken vol kennis. En heeft talentvol zingen iets te maken met kennis, heeft een prachtige stucadoorwerk te maken met een hoog taalniveau, heeft een perfect geknipt kapsel iets te maken met het vlekkeloos opnoemen van provincies met hun hoofdsteden, of heeft een liefdevolle zorg in het verpleeghuis, een knuffel en wat oprechte aandacht echt te maken met het hoog scoren op een citotest? Ik denk dat je talent volgen, veel meer waarde heeft.

3-En dan wil ik nog bespreken of geld werkelijk de waarde heeft die we er aan toe hebben bedacht, of geld werkelijk wel het geluk brengt. Ik heb afgelopen twee jaar echt met veel minder geld moeten doen. Met een groeiend besef: in van alles gewoond, rijtje, twee onder een kap, vrijstaand met zwembad. Maar altijd de stress van: ben ik veilig of moet ik nog harder werken om die rust van geld genoeg te krijgen en daarmee nog verder van mijn essentie te verwijderen. Ik ben nu 60 jaar op reis: en niemand, werkelijk niemand zal ik ooit meer wijs maken, dat het hoogst mogelijke diploma, het grootste huis, het meeste geld, de grootste auto, het lekkerste top kok diner, de meest geavanceerde apparatuur, het duurste juweel, maar ook je meest grootste overtuiging je het meest gelukkig maakt. Wat jou, het kind, het meest gelukkig maakt, dat weet dat kind alleen en mag een heel leven de tijd krijgen om dat te vinden, in vrijheid en rust: niet in stress, in wedloop, in elleboogwerk, niet in een verlangen naar aanzien of bewondering van buitenaf. Wat mij betreft: nee, een kind loopt nooit achter, een kind is nooit dom. En weet je waar ik echt gelukkig van word op dit moment: ontdekken hoe ik met minder geld toe kan, meer vrije tijd en rust heb voor mijzelf en mijn geliefden, en kan doen wat ik het liefst doe, en mensen daarin inspireren. En dat heeft in de verste verte niets te maken met een gymnasium beta. GEEF HET KIND RUST EN VERTROUWEN, IPV ANGST, HAAST EN NIET GENOEG ZIJN!!!.

Zo, dat was een heel verhaal op de vroege maandagmorgen, en ik hoop dat een hoop ouders er iets aan mogen hebben en van mogen leren.

Vanmorgen ben ik lekker om 5 uur opgestaan en ben een klein uurtje met de hond wezen wandelen. Het was op sommige stukken spekglad. Was blij dat m’n schoondochter me nog even waarschuwde voordat ze ging. Die stond om kwart voor 5 al beneden om te gaan werken. Gelukkig was het droog, wel een verschil met vorige week. Toen kreeg ik alleen maar natte mannen thuis met het gevolg dat de wasmanden overvol waren met natte zanderige was.

Om 6 uur was ik weer thuis en stopte eerst de wasmachine maar vol. Zette een pot gemberthee

Maakte lekker kaneel-appeltje klaar in de magnetron

Gezellig een mandje met strijk erbij??

Goedemorgen maandag! Er ligt weer een volle dag in verschiet. Vanmiddag krijgen we weer vakantiegasten, moet daar even gezellig worden gemaakt met tulpen en chocola. Wil voor tussen de middag kaneelbroodjes gaan bakken. Soep moet er gemaakt worden. De bedden glad getrokken ,de rommel opgeruimd, spruitjesschotel voor vanavond vast voorbereiden, stofzuigen, wc moeten gebeuren. Hoef me eigen niet te vervelen en anders ligt er nog wel een heerlijk handwerk om te doen. Mams zei vroeger altijd: niet opnoemen wat je allemaal nog moet doen vandaag, anders zie je er niet doorheen?. Wijze woorden van moeders. En wat ook altijd helpt om erdoor heen te kijken, niet denken: ik MOET nog dit en dat en dat allemaal doen……. Nee, fout! Maar je moet denken: ik WIL nog dit en dat doen. Maakt het werk stukken lichter.

En niet vergeten te genieten van de kleine dingen om je heen , van de vogels