Servies maken

Woensdag 3 november-2020

Wat is het toch een onrustige en nare tijd. Je hoort zoveel ellende. Alles word beheerst door de corona. Ook hier in het dorp zijn er veel gevallen. In maart bij de eerste golf hoorde je hier eigenlijk niets erover en was het ver van je bed. Nu zit je er middenin. Vorige week kregen m’n ouders te horen dat ze corona hadden. Dat was natuurlijk wel even schrikken. En nu zijn ze gelukkig allebei aardig gezond maar dat zegt ook niet alles. Wat daar als domper bovenop kwam was dat een broer van m’n vader vorige week vrijdag aan corona overleed. Zijn gezondheid was al niet al te best en dit er bovenop kon het lichaam niet meer aan. Hij was pas 60 jaar, dat hakt er wel in. Die dag had ik ook weinig lust om wat te doen. Een beetje aangerommeld, cursus gegeven, was bijgehouden, en boodschappen gedaan voor m’n ouders en voor de deur gezet.

Zaterdag ben ik met een vriendin naar Terneuzen geweest om een workshop ‘servies maken’ te gaan doen. We vertrokken om kwart over 9 en om half 12 waren we er. We moesten nog door de tolbrug, ook voor het eerst van m’n leven dat ik dat zie(kom niet zo heel vaak buiten het dorp?).

Omdat het pas om half drie begon zijn we eerst het centrum maar in gegaan. Omdat we al zolang gereden hadden moest ik heel nodig naar de wc. Had bewust thuis al niet veel gedronken en in de auto maar een paar slokken water maar het was toch hoge nood. En natuurlijk zitten alle restaurants dicht. Dan maar bij de Hema proberen. ‘Nee mevrouw, sorry, u mag hier niet naar de wc in verband met corona’ Wat een flauwekul zeg. Toen maar bij een schoenenwinkel geprobeerd en zowaar mocht ik daar gebruik maken van de wc. Toen van de zomer de theeschenkerij nog open was kwamen er ook mensen die heel voorzichtig vroegen of ze hier a.u.b. van het toilet gebruik mochten maken. Natuurlijk mag dat, wat is dat nu voor onzin om dat af te sluiten. Dat zijn toch gewoon dingen waar je niet buiten kunt. Dan ontsmet je hem maar na elke klant, niet zo moeilijk toch? Waar mensen al geen drama van kunnen maken zeg!?

Bovenop de dijk hebben we op een bankje lekker zitten lunchen. M’n vriendin had een mand met eten en drinken meegenomen, lekker zitten genieten van het uitzicht over het water. Stond veel wind daar, was best wel fris.

Toen we uitgegeten en uitgeslenterd waren moesten we nog een half uur in de auto wachten voordat we aan de workshop konden beginnen. Toen hebben we de wekker maar gezet en een half uurtje onze ogen dicht gedaan. Was ook wel verfrissend want we waren best gaar van de lange rit en het geslenter.

Daarna zijn we naar het atelier gelopen en kom het feest beginnen.

We wisten allebei absoluut niet wat ons te wachten stond want we hadden het nog nooit gedaan. Het was wel heel leuk om te doen. M’n vriendin maakte een taartschaal en ik wilde graag een bord, schaaltje en kopje maken. We moesten de mevrouw die les gaf nog wel overtuigen van wat we wilden maken want elke keer stelde ze iets voor waar wij helemaal niet van hielden. Zij hield meer van abstracte dingen en wij absoluut niet. Ieder z’n ding hé:-) We kregen een paar stukken klei en konden aan de slag. Eerst uitrollen tot een lap en dan een vorm erop en uitsnijden. De rand heb ik gekarteld, vond dat wel leuk staan. Op advies van de ‘juf’ een mooie stempel er ingedrukt. Dat geeft toch wel wat extra’s er aan. Het bord en het schaaltje lukte prima, dik tevreden over.

Maar het kopje ziet er niet uit, dat viel toch wel erg tegen. Dat noemen we dan maar ‘ kunst’?. Je moest eerst een bal van klei maken en dan je duim in het midden erin steken en daar van uit een kopje gaan vormen, niet makkelijk.

Nadat alles gevormd was moest je het met de föhn droog blazen en kon het geschilderd worden met glazuur. Koos voor een pastelkleurige verf. Mintgroen.

Het servies heeft een droogtijd van twee weken en word twee keer afgebakken. We konden het dus nog niet mee naar huis nemen. Als het klaar is stuurt ze het op. Dan komt er wel weer een foto van het eindresultaat. En dit werd de taartschaal van m’n vriendin. Die moest nog geverfd worden en een speciale behandeling ondergaan.

Inmiddels was het kwart over 5, regende het pijpenstelen en mochten we terug naar huis. Het is toch wel een eind hoor, we waren het echt zat. Toen we bijna thuis waren zijn we nog maar even bij de McDonald’s wat eten langs wezen halen. Daar knapte de mens wel van op na zo’n lange rit. Halverwege de rit naar huis zagen we nog een grote brand. Even op internet gekeken en toen bleek dat er bij Shell Moerdijk storing was in een van de fabrieken. En daardoor moesten ze affakkelen. Was wel een apart gezicht en gaf nog extra avondrood in de lucht?. Op internet stond dat de politie veel meldingen had gekregen dat er brand was.

Van de week kocht ik ook eindelijk een nieuwe lamp voor in de hal. Er hing al 7 jaar een kroonluchter en als ik ergens spijt van heb gehad was het wel dat ik dat ding gekocht had. Veel parels waren al gesneuveld door de bal of door andere dingen die door de hal vlogen. En met al die vliegen hier zomers in huis wil je niet weten hoe dat ding eruit zag elke week. Dat was ik echt zat, dus nu een lamp gekocht waar ik in 5 seconden mee klaar ben met afzemen. Het meest simpele ding. Rien moest al lachen: ‘ eerlijk waar’ zei hij ‘loopt ze jaren te zeuren dat er boven een peertje aan het plafond hangt en dat ik een lamp op moet hangen en wat koopt ze voor beneneden in de hal: een peertje, tjonge jonge, niet te geloven’?

Gisteren zou ik eigenlijk een dag naar Urk gaan. Dat was de tweede poging om een oude schoolvriendin te bezoeken. Maar omdat m’n ouders ziek zijn(en haar ouders ook) en de jongste kinderen nu niet uit school naar hun toe konden gaan en het condoleren was bij de broer van m’n vader heb ik het toch maar afgezegd. Erg jammer maar het is niet anders. En uiteindelijk zijn we nog niet eens gaan condoleren. Er kwam van alles tussen. De timmerman kwam na het eten boven de laatste dingen af maken. Er kwam onverwachts nog een mevrouw uit het dorp om een paar dingen door te spreken. De vriendinnen van de zonen wipte nog even aan. Aan het theeblad kun je zien dat het een volle avond was.

Overdag vilte ik tussen de bedrijven door een mooie bloem, weer een voor de verzameling. Is echt leuk om te doen!

De kinderen zijn volop aan het knutselen met de eikels uit het bos. Ze zijn er al uren zoet mee geweest.

En nu is het weer zover dat de wilde wingerd om z’n mooist aan het worden is. Daarvoor wilde ik er zo graag een tegen de schuur gepland hebben. Hij staat inmiddels al 20 jaar en het blijft een prachtige plant.