Snoeiwerk

Maandag 14 augustus-2023

De laatste week van de vakantie is aangebroken. Voorbijgevlogen! Ook deze week niet veel bijzondere dingen gedaan. Dinsdagmorgen zijn we met m’n schoonmoeder kleren wezen kopen in Ederveen. Mirjam wilde graag mee en vermaakte zich met blokjes en kleding snuffelen. Alleen had ze de pech dat ze geen kinderkleding verkochten.

Schoonmoeder slaagde voor een paar kledingstukken, voelt altijd weer prettig als je wat voor netjes in je kast heb hangen. Op de terugweg wilde Mirjam natuurlijk graag weer een ijsje halen bij boer Gijs hier om de hoek. Hebben daar even lekker gezeten en bracht m’n schoonmoeder weer naar huis. Ze hebben daar echt heerlijk ijs. De moeite waard om eens aan te wippen. Hij zit aan de weteringssteeg in Achterberg.

Woensdag zijn we een dagje uit geweest met de jongste drie en een vriendinnetje. Naar het klimbos in Garderen. Echt leuk daar hoor, ze hebben zich een paar uur heerlijk uit kunnen leven. Rien en ik zaten gezellig beneden aan een tafeltje. Hij kon niet mee klimmen vanwege rugklachten en ik ben een stijve hark met hoogtevrees dus ik vermaakte me uitstekend met m’n spintolletje.

Na afloop lekker een patatje gehaald bij de snackbar om de hoek. Toen was het inmiddels al 4 uur dus echt honger voor het avondeten zat er niet in. Dacht al bij mezelf dat ik dan lekker niet hoefde te koken. Maar Leen appte of we nog op hem gerekend hadden met het avondeten want die eet op woensdagavond altijd hier, net als de oudste zoon en z’n gezinnetje, maar die zitten nu in Oostrijk. Dan toch maar wat klaarmaken maar we hadden geen zin in gewoon eten. Heb kipfilet gebakken met uien en paprika, broodjes afgebakken, lading chilisaus erop en toch nog heerlijk gegeten.

Donderdag lekker een poosje buiten gewerkt. De wilde wingerd die tegen het zaaltje groeit had de overkapping wat het huis en zaaltje schakelt aardig overwoekerd. En dat is nog niet zo heel lang geleden gebouwd, dus dat wilde ik eigenlijk enigszins netjes houden. Maar ik was alweer te laat daarmee. Want als het eenmaal erop gegroeid zit en je trekt het eraf dan blijven er dus van die lelijke zuignapjes opzitten die je er nooit weer afkrijgt. Grofweg krijg je ze er wel af maar dan blijven de ingedroogde nopjes vastzitten. Dat was ook de reden dat ik de wingerd niet tegen het huis mocht zetten van manlief want dan gaat je hele gevel eraan.

De wasbak met de buitenkraan werd weer vrijgemaakt

En er ligt nog wel voor 2 dagen buitenwerk maar dat gaat denk ik toch niet lukken van de week. Soms baal ik ervan en zit het op m’n nek. En soms interesseert het me niks en denk ik bij me eigen dat degene die zich er aan ergert de schoffel maar moet pakken. Nog NOOIT voorgekomen😉. Echt, het lijkt me heerlijk om in een hutje op de hei te wonen, met een zandpad, dus geen last van onkruid tussen de bestrating, een grote bak met zand/modder met een varken erin voor de diepvries. Gewoon zelfvoorzienend leven, grote moestuin, die mag Rien dan bijhouden want ik moet dan spinnen en breien voor de wintermaanden om het gezin warm te houden😊. Met natuurlijk wol van eigen schapen, anders is het plaatje niet compleet. Nu moet ik het toch enigszins wel een beetje netjes hebben voor al de mensen die hier op het erf komen, dat geeft soms stress. In m’n hutje op de hei zou ik er geen last van hebben. Lekker verder dromen he!!!!  Maar wat is het eigenlijk raar dat je altijd loopt te rennen om alles maar netjes op orde te hebben. Voor wie? Voor de mensen die komen of voor jezelf? Zeker, een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, dat klopt! Maar als dat je nu heel veel stress kost om het zo netjes te hebben? Omdat je bijvoorbeeld een groot gezin, drukke baan, groot huis hebt of mantelzorger ben, of misschien geestelijk of lichamelijk niet zo sterk. Wat dan? Moet je je eigen dan in de vernieling helpen omdat je bang ben voor het oordeel van een ander. Die naar het lijkt altijd alles prachtig op orde heeft, keurig schoon huis, kinderen om door een ringetje te halen en in het gareel lopend. Nee, dat is schijn, achter elk deurtje schuilt wel wat ook al proberen ze het binnen de deur te houden. Kijk er niet naar en blijf vooral bij jezelf. Dan moeten we dit maar proberen voor ogen te houden en nooit meer vergeten: God geeft manna voor elke dag! En dat zal echt niet elke dag lukken om dat zo te zien. We vertrouwen te weinig en willen graag overal snel een antwoord of oplossing voor hebben.

Donderdagmiddag moest ik voor controle naar het ziekenhuis. Hartfilmpje gemaakt en een gesprek met de arts wat er nu eigenlijk allemaal gebeurt was, dat was echt fijn, verhelderend. Want op dat moment gaat je het allemaal voorbij. Alles was goed gelukkig, ze noemde de kleine hartinfarct een schampschotje waar we op tijd bij waren en met medicijnen opgelost kon worden. Maar ik word vanaf nu wel bestempeld als hartpatiënt. Nou, dat klinkt ook weer zwaar, zo voel ik me eigen absoluut niet. Ik vroeg hoe groot de kans was dat het zich weer zou herhalen. Dat was omdat ik nu “hartpatiënt” ben, 7% meer kans dan iemand anders. Ze zocht een programma op waarmee ze kon berekenen hoe oud ik kon worden met deze klachten. Dat was 83 jaar. En met een extra medicijn erbij wat goed was voor het hart werd dat 85 jaar. Nou, zei ze, dat is toch mooi dan heb je nog even te gaan. Ik antwoorde haar dat ik daar niet op wilde en durfde te vertrouwen, dat ik ook van de trap kon vallen en m’n nek breken, een ongeluk krijgen of wat dan ook waardoor ik er misschien over een poosje al niet meer zou zijn. Ze was even stil, keek me aan, en zei schouderophalend dat ik daar wel gelijk in had. Toen ik in het ziekenhuis lag kreeg ik van Mirjam een enorme hartjesballon. Ondertussen was hij aardig leeggelopen maar toen ze hem kocht had de mevrouw gezegd dat ze hem nog 1 keer gratis op mocht laten blazen in het winkeltje. En nu waren we daar toch dus had ze de ballon meegenomen. Mevrouw blies hem mooi voor haar op, lopen we vrolijk door de draaideuren naar buiten en hupsakee, daar ging de ballon los van het touwtje. Einde ballon! Ze kon er gelukkig nog om lachen.

Vrijdag is Rien begonnen met de heggen snoeien. En dat zijn er nog al wat. Het zag er ook echt niet meer uit, wel een hele groene oase als je aan komt lopen. Nu is het meeste weer strak, moet er nog wel wat snoeiafval geveegd worden en de laatste 2 heggen geschoren worden. Tussen de vakantiehuisje in staan schuttingen die met Hedera’s begroeid zijn. Die waren helemaal ver doorgeschoten.

Zelf dook ik met de twee dochters in een vakantiehuisje om het schoon te maken. De schoonmaaksters zijn allebei op vakantie dus moeten we zelf aan de bak. Ondertussen was ook de airco nog eens kapot gegaan en hadden we het grote geluk dat de monteur hier redelijk in de buurt bezig was en zo van z’n klus hier naar toe kon. Inmiddels doet hij het weer en waren wij net op tijd klaar met schoonmaken. Vanmorgen een ander huisje waar woensdag weer mensen in komen. Zit met smart op de nieuwe matrassen voor de vakantiehuisjes te wachten. Die zouden zaterdag al  binnen zijn maar ik heb nog niks gehoord of gezien. En ik had het de mensen beloofd die woensdag komen. We gaan het zien.

Heb vanmiddag een beginnetje gemaakt met het plukken van het vlas. Het zijn heel verschillende lengtes geworden. Ben benieuwd of ik er nog iets mee kan. Kreeg van Erna al wat suggesties door geappt. Zoals het weven met de vlasstengels, of leuke vlaspoppetjes er van maken. We gaan zien wat het wordt, eerst maar laten drogen. Ziet er gezellig uit met die zaadbolletjes bovenin.