Terdegfair en ziekenhuis
Donderdag 27Ā juli-2023
We hebben een paar pittige dagen achter de rug. Eerst was daar vorige week de laatste dagen voorbereiding voor de terdegefair. En bedacht 4 dagen van tevoren dat het ook wel leuk was om het grote hevelriet in te spannen voor een sjaal zodat mensen de mogelijkheden van het weefgetouw konden zien. Erg leuk verzonnen maar dat betekende dat er snel heel veel merinowol met zijde gekaard moest worden en daarmee 500 meter schering spinnen en twijnen( dat was dus totaal 1000 meter wol spinnen)Ā en nog een aantal meters voor de inslag.Ā Dat lukte gelukkig wel en zo stond er een prachtig weefgetouw met een stuk geweven sjaal erbij op de kraam.
We zouden dinsdagavond de kraam gaan vullen maar later bleek dat de beurs pas om 12 uur begon dus hadden we woensdagmorgen alle tijd om dat te doen. Om half 10 waren we aanwezig, paar keer heen en weer gelopen met de spullen. We zaten in de moestuin/kruidentuin, een prachtige plek. Wel was het zo dat het niet echt opviel dat we daar zaten met nog twee andere kramen. Dat kwam omdat het achter een grote heg was, je moest door een poortje lopen om daar te komen. En dat viel dus niet op. De eerste dag was daarom ook niet echt druk. Heb s’avonds degene gebeld die daar over ging en uitgelegd dat ik het niet erg vind om veel geld te betalen voor de standplaats maar dat het dan ook wel duidelijk te vinden moet zijn voor de mensen. Anders had ik net zo goed bij m’n eigen thuis achter de heg kunnen gaan zittenš. Maar er werd gelijk meegedacht door hem hoorĀ want ze hebben extra borden en lampjes geplaats. Voor hun was het ook een nieuwe locatie dus ook allemaal afwachten hoe het zou gaan lopen. Zal ook echt niet meevallen om zo’n evenement te organiseren, petje af! De overige drie dagen heeft het lekker doorgelopen. Veel belangstelling, leuke gesprekken, veel folders meegenomen, 6 nieuwe aanmeldingen voor cursussen en ik verwacht ook nog wel achteraf door een paar enthousiastelingen. Aardig wat strengen sokkenwol verkocht en een paar spintollen. Voor de miniworkshop “wol spinnen op de spintol” hadden 49 vrouwen zich aangemeld. De eerste dag is Rien ook gebleven met 2 kinders en er was een cursist mee die voor de kraam zat te spinnen en vragen kon beantwoorden. Elke dag was er een vrouw bij om te helpen die hier op les had gezeten. Dat was ook erg gezellig zo samen achter de kraam. Alleen had ik het nooit gered. De dames wilde geen van alle geld voor hun hulp dus nu hebben we afgesproken dat we b.l.e.w in het najaar met z’n allen een dagje gaan vilten. Hoe leuk! Toen we vrijdagavond om half 10 van de beurs naar huis wilde rijden kwam ik er bij het starten van de auto achter dat ik de lampen aan had laten staan. En ja hoor….accu leegš. Daar zit je dan, verlangend naar je bed want je bent best moe aan het eind van de dag. Rien gebeld, hopend dat die een oplossing wist: ” je hebt toch de acculader van Menno bij je? O ja, das waar, maar waar zit in vredesnaam de accu en hoe zet ik die startkabels erop. Ik hoorde hem bijna zuchten en van alles denken aan de andere kant van de lijn over zoveel domheidš. Gelukkig liep ik Willen Luijk van eenvoudig leven tegen het lijf en die heeft me uit de brand geholpen zodat ik een half uur later toch kon gaan rijden. Zaterdag om 4 uur was de beurs afgelopen en kwam Rien met Hessel naar Baarn om alles weer op te ruimen en in te laden. En zo konden we om half 6 van de beurs vertrekken. Thuisgekomen gelijk de auto leeg gehaald en alles in het atelier op de grond gezet. opruimen was voor de maandag gepland. Kijk terug op 4 heerlijke dagen. Het was pittig, elke ochtend om kwart voor 5 eruit om enigszins thuis de boel en de was op orde te brengen en s’avonds om 12 uur erin.Ā Gelukkig kwam er een schoondochter donderdagmorgen nog even door het huis crossen met een doekje en stofzuiger. Maar het is allemaal de moeite waard geweest. Toen we ons eigen opgaven vond ik het best spannend, wist niet wat we verwachten konden. Of er belangstelling voor was, of je wat zou verkopen, maar ik kan zeggen dat we een leuke omzet gedraaid hebben, echt boven verwachting, evenals de belangstelling. En een hoop bekende gesproken, dat was ook erg leuk! Hieronder wat fot0,s. Voor degene die mij niet kennen: de vrouw met de blauwe overgooier aan.
Het mocht duidelijk zijn dat de maandagmorgen begon met het opruimen van het atelier. Dat koste me drie uur, maar toen was het ook weer erg netjes. Dat moest ook wel want die middag zou er een nieuwe cursist komen. Toen die om 4 uur vertrok moest er nog van alles gedaan worden want m’n vader vierde z’n verjaardag hier in het zaaltje. De meiden hielpen even lekker mee en zo kon ik om 5 uur gaan koken. En toen ging het mis. Kreeg erge pijn op de borst, zware spierpijn tussen de schouderbladen en bovenarmen. Dan weet je al dat er iets mis is. Terwijl Rien op het eten letten ben ik even op bed gaan liggen in de hoop dat het minder zou worden. Maar hoe ik ook ging liggen het ging niet over. Twee paracetamols genomen, gaan eten en daarna de verjaardag. Heb nog wat met de tantes gebabbeld maar zelfs die afleiding hielp niet. Toen moest ik van Rien naar de huisartsenpost bellen en die stuurde gelijk een ambulance. Zei nog tegen de man dat die niet met de sirenes aan moest komen maar z’n antwoord was kort: mevrouw gezien u klachten komt de ambulance met zwaailicht en als het nodig is ook de sirenes op naar u toe. OkĆ©, gelukkig had hij alleen de zwaailampen op. Moest in de ambulance komen, spuitje onder de tong waardoor de pijn gelijk minder werd. Bloeddruk opgemeten en toen schrok ik toch best wel: een bloeddruk van 220/ 120. Toen lag ik zo in het ziekenhuis. Daar gelijk aan allerlei toeters en bellen gelegd en medicijnen gekregen waardoor de bloeddruk naar beneden zou gaan. Bloed werd er af genomen. De volgende morgen werd duidelijk dat er een stofje in het bloed zat wat aangeeft dat er ergens een vernauwing zat. Daar gingen we weer de ambulance in met zwaailamp en sirene naar Arnhem. Daar een hartkatheterisatie gehad en toen bleek dat er twee kleine vertakkingen van de kransslagaders verstopt zaten en dat ik een kleine hartinfarct had gehad. Ze waren te klein om te dotteren en nu moet dat met medicijnen opgelost worden.Ā Twee nachtjes in het ziekenhuis doorgebracht en toen mocht ik gisteren weer heerlijk naar huis. Kreeg een tas met 6 soorten medicijnen mee( jaja, hij was erg gulš ) en de instructies om rustig aan te doen, gezond te eten, bewegen. Gelukkig heb ik nu drie weken echt vakantie, geen verplichtingen, Rien is ook vrij, heerlijk. Moet allemaal gaan lukken. En wat ben ik verwend met bloemen, fruit,Ā telefoontjes, bezoekjes en hulp echt lief!!!
En alle lof voor het ziekenhuispersoneel, zo zorgzaam en aardig. Echt niks was ze teveel. En ze hebben ook nog eens een heerlijke menukaart waar ik m’n maaltijden uit mocht kiezenš. Ben echt goed verzorgd daar!
Heb aan de cardioloog gevraagd of zoiets nu kon komen omdat ik zo druk was geweest de laatste weken. Maar zijn antwoord was: nee, dat kan iedereen overkomen. Pfffff gelukkig. Je wordt er zo wel weer bij bepaald dat er EĆ©n is die over jou leven gaat. We kunnen wel doorrennen en van alles plannen maar het kan elk moment afgelopen zijn. Wat staan we daar te weinig bij stil!