Vertrek van Bartje

Donderdag 9 mei-2019

Hier een verhuisbericht van Bartje. Het moest er dan toch maar van komen. Met pijn in m’n hart hoor!! Maar hij was gewoon niet te vertrouwen. Hij kwam altijd gelijk naar je toe,je kon hem gewoon heerlijk over z’n bolletje aaien,maar o wee als je je eigen omdraaide. Dan bokte hij gelijk met z’n horens tegen je aan. Je kon niet normaal het hek verzetten of de waterbak vullen,en daar kwam die weer in galop aan. Dat vonden we toch niet zo prettig meer en zeker niet voor de kinderen. Nu mocht hij naar een hobbyboer verkassen. Heb wel aan de opkoper gevraagd of ik z’n vacht nog kon krijgen,die was toch wel supermooi. Hij ging het thuis proberen en de volgende dag lag hij al op de stoep,dankjewel. Alleen is het bij Shetlandschapen zo dat je niet in een keer de vacht eraf kan scheren. Hun nieuwe vacht groeit er al onder,dus moet je op de “rise” knippen. Dat betekent dat je precies tussen de oude en de nieuwe vacht moet knippen. Op de foto kun je goed de breuk tussen oude en nieuwe vacht zien.Dat had deze meneer niet gedaan dus nu zit de ondervacht er nog aan. Dat betekent dat ik er geen kleed van kan vilten,en dat ik voor het spinnen het onderste stukje elke keer eraf moet trekken. Hoop extra werk,maar toch ben ik blij dat de meneer de moeite nam om de vacht te komen brengen.

Donderdagavond hadden we de laatste avond van het seizoen van de breiclub. Dat doen we al een jaar of 5 denk ik. Dan proberen we een keer in de maand bij elkaar te komen om te breien. In de zomermaanden doen we het niet,dan is iedereen druk met z’n eigen dingen. Deze avond sloten we af met een high tea,lekker en gezellig.

Vrijdag huisje 4 op orde gemaakt voor de nieuwe gasten,vrijdagavond op pad met dochterlief voor schoenen en nog wat andere spullen.

Zaterdag vertrokken de mensen uit huisje 1 weer,even afscheid genomen,kreeg nog een pot met Zeeuwse boerenmeisjes,heerlijk,daar wordt je wel lekker warm van:-). En de kinderen nog een rol snoep,daar wisten ze wel raad mee.

Daarna vertrok ik naar Opheusden om te gaan spinnen op de markt van de kerk. Het weer was niet echt lekker,regelmatig een bui,veel wind. Ben om 1 uur maar vertrokken,was toch niet veel volk meer en het spinnewiel werd nat,dat moeten we niet hebben. Maureen was ook meegegaan en heeft d’r eigen wel met de pony,s en het springkussen vermaakt. Toen we net aankwamen ging ze gelijk op het springkussen ,maar dat was drijfnat. Komt ze met natte sokken eraf,en ik had natuurlijk geen extra paar bij me. En om de hele dag met natte sokken of blote voeten te lopen kon ook niet. Nergens op de markt sokken te koop,nu heb ik gelukkig een vriendin daar wonen dus die kwam even droge sokken brengen voor haar. Wat ben je zonder vriendinnen hé!!

Maandag stond eigenlijk de tandarts weer op de agenda om een verstandskies te laten trekken. Dat moest een paar weken geleden al gebeuren maar toen ging de auto stuk. En je gelooft het nooit,maar nu was de auto weer kapot. Klonk erg ongeloofwaardig toen ik de tandarts afbelde,maar het was toch echt zo?. Mn vader kon ook wel rijden hoor,maar ik bedacht dat ik toch maar liever de keuken ging soppen,Wat een held hé! Heb lekker de oven en het gasfornuis een goede schrobbeurt gegeven,zette het aanrechtblad in de groene zeep en daarna in de gekookte lijnolie. Glom weer als een tierelier. We hebben een granieten aanrechtblad,zo een die oma vroeger had,ideaal,je hoeft echt nergens op te letten. Hete pannen kun je er gewoon opzetten,als er met verf op geknoeid wordt haal je het er zo met terpentine weer af. Als er citroensap op komt en het is uitgebeten dan laat je een vet sopje met groene zeep er een half uur op liggen,olie erover en hij is weer als nieuw. Ik zou echt geen ander aanrechtblad willen.

Om half 10 belde de mensen uit huisje 4 of ik even een bakje koffie kwam doen,ja hoor,gezellig. Zo leer je elkaar wat beter kennen. Ik had voor 3 jaar terug nooit kunnen denken dat ik zoveel mensen zou ontmoeten,ik geniet ervan. Je krijgt soms zulke mooie gesprekken waar je weer kracht en moed uit kan putten. Maar ook hele trieste verhalen van mensen die meerdere kinderen aan de dood hebben moeten afstaan. Op zulke momenten breekt je hart ook hoor,vooral omdat je zelf moeder bent. Dan ben je weer zo dankbaar dat al je kinderen nog bewaard zijn gebleven.

Ik bedacht maandag ineens dat het voor de opening van de Theeschenkerij best leuk was als de bediening gehaakte schortjes zou dragen. Moeders gebeld of ze zin had om er ook een te haken,vond ze wel leuk,die is ook altijd overal voor te porren. s’Middags is m’n vader even meegereden naar de wolwinkel(onze auto was natuurlijk kapot) en hebben we katoen gehaald voor 2 schortjes. 1 met rood,roze en paars en de andere blauw met wit en groen. Daar moeten dan banden en een zak van geruite stof op komen en gevilte bloemetjes erop. Hoop dat we ze nog afkrijgen.

Het kippendoekje waar ik mee begonnen was had ik inmiddels af. Maar nadat ik hem afgehecht had hield ik zo’n rare vorm over,weet niet wat er mis is gegaan maar de wol is nu weer terug in de vorm waarmee ik begon.?. Dan maar een keer wat anders van breien.

Maandagavond hebben we nog een uurtje in de tuin gezaaid,pfff,komt geen eind aan. Ben best laat van het jaar,dat komt omdat het weer ook niet zo lekker is. Dan schuif je het maar voor je uit.

Vader en zoon hebben een pad van houtsnippers gemaakt door het grasveld om zo in de theeschenkerij te komen. Ook kun de mensen daar aan de picknicktafels gaan zitten of aan de zijkant op het terras. Daar zit je meer beschut. Het is de bedoeling dat daar een stenen pad komt maar daar had de baas voor de opening geen tijd meer voor,dat wordt dan een andere keer gedaan. Naar het lelijke gras moet je ook maar niet kijken,dat is vorig jaar na het inzaaien allemaal weggespoeld door dagenlange regen. Ook dat moet nog overnieuw gedaan worden.

Van de borden was ik vorige keer vergeten een foto te laten zien. Hier zijn ze,de palen moet je er maar vast om heen denken. Die staan voor volgende week op de lijst.

We kregen van de week een heerlijk kan met ahornsiroop. Die hadden mensen die hier tijdelijk wonen,meegenomen uit Amerika. Wat is dat spul lekker,om zo te eten maar ook om mee te bakken. Heb er s’avonds lekker cupcakes mee gebakken. Op de bodem een theelepel siroop,daarop gesnipperde appel en dan het cakebeslag,heerlijk. Door de andere helft van het cakebeslag mengde ik rozenchutney. Dat kreeg ik weer van een vriendin die werkt bij kwekerij ”Incredibleroses” Die verkoopt eetbare rozen,zo leuk. Het smaakt nog best ook en het ziet er zo leuk uit met al die kleurtjes . Volgende week kun je bij de opening hier ook de rozenthee uitproberen.

Nu even nog wat grappigs. Boven op de hooizolder(je weet wel,die we pas uitgemest hebben) zit een kraaiennest. In de achtergevel zit een gat en daar kwamen de kraaien doorheen om het nest te bouwen. Als je ziet wat die beesten meeslepen om een nest te maken,ongelooflijk. Grote takken,touw,wol,prachtig om te zien. Hij heeft een fiks nest gemaakt met in het midden een holletje. We zullen er maar kippengaas omheen bouwen anders hebben we straks de hele zolder vol vogelpoep. We hadden hem natuurlijk ook gelijk in het begin weg kunnen halen,maar als je ziet hoe druk zo’n beest ermee is. Dat kun je toch niet over je hart verkrijgen.

Nu moet ik weer gauw aan de slag. M’n jurk voor naailes moet ik nog helemaal doorlussen,incl. de voering. Er komen zo weer Canadezen,de kruidkoek is al gebakken,moet de uitnodigingen voor de opening gaan schrijven,er moeten nog 2 taarten gebakken worden voor de lentefair van zaterdag,zaal op orde maken voor een verloving morgenavond. Zaterdag komen er 10 vrouwen vilte ,de wandeltocht maken,en een high tea daarna. Dat geeft ook weer de nodige voorbereiding. En natuurlijk belangrijk:m’n schortje afhaken:-)