Vlees, afzuigkap, vilten

Zaterdag 27 november-2021

Er lopen elke zomer hier in de Friesesteeg altijd een paar jonge koeien in het weiland. En als het dan november is dan moeten ze er aan geloven en worden ze geslacht en ligt er een voorbout van hun hier in de diepvries. Zaterdag was het dan zover, stel diepvrieszakken ingeslagen en pakken maar. Er kwam 79 kilo vlees vanaf, altijd een feest om het in te pakken. Maureen vond het leuk om te helpen en heeft een berg gehakt af staan wegen. Dat scheelde weer een half uurtje. Het is toch zo fijn om een voorraadje vlees in de diepvries te hebben. En het scheelt enorm in de prijs. Het kwam nu op 5,25 per kilo. Nou, dat is toch voor rundvlees weinig geld.

Mirjam kreeg al kippenvel bij het idee dat ze dat dode beest moest inpakken dus had bedacht dat ze wel ramen wilde zemen in de keuken, dat was dan haar klusje. ”Nou, prima hoor, leef je eigen maar uit”. Het was tenslotte nog vreselijke stoffig van 4 dagen stukadoors over de vloer. Het ging haar prima af moet ik zeggen.

Elke keer als de stukadoors weg waren dan stofzuigde ik de hele vloer om het ergste witte stof weg te halen. Maar er lag ook altijd wel water op de grond maar daar stofzuigde ik gewoon over heen. Hoe stom: ik merkte van de week dat hij niet echt goed meer deed. Nadere inspectie bracht aan het licht dat de hele voet vol zat met stuc wat ze op de muren hebben gesmeerd. Dat kwam natuurlijk omdat ik ook het water samen met het gips op gestofzuigd had, die combinatie wordt hard. Lekker slim. Heb eerst een kwartier op de voet staan bikken om de troep er uit te krijgen. Wel gelukt maar hij ziet er niet meer uit. En ik had hem nog wel in september voor m’n verjaardag gekregen?.

Zaterdagmiddag hebben Rien en ik samen een uurtje in de tuin gewerkt, het was de bedoeling dat we bollen zouden gaan poten maar het werd snoeiwerk. Toen we daar mee klaar waren nog een lekkere fudgekoek gebakken voor de zondag.

Plukte het laatste zielige bosje dahlia’s uit de tuin, lang hebben ze ook niet gestaan.

Maureen wilde die avond graag sjoelen met z’n allen, dat had ze die middag ook met veel plezier bij m’n ouders gedaan. Die hebben al wat afgesjoeld in hun leven hoor, en nog steeds komt de sjoelbak op tafel. Dat de gaten bijna uitgesleten zijn en de sjoelstenen zo wel een stuk makkelijker naar binnen glijden, kan de pret niet drukken. En ook aan hun eigengemaakte spelregels valt niet te tornen?. Maar het blijft wel een leuke bezigheid!

Voor maandag en dinsdag stond in de agenda gepland dat ik een rok zou gaan vilte. Zet ik dat er niet in dan is er nooit tijd. Ben maandag begonnen met de zondagsbende op te ruimen, boven lekker alles gedweild en de wc’s schoongemaakt. De was heb ik laten liggen tot maandag aan het eind van de middag, want anders was er nog weinig tijd over. Had voor 2 weken terug al het materiaal geverfd voor de rok, dus dat lag al klaar. Nu moest alleen het patroon nog gemaakt worden en berekend. Als je iets wil vilten dan moet je het 1/3 groter berekenen, want dat deel krimpt tijdens het viltproces. Toen ik aan het vilten wilde slaan kwamen m’n moeder en zusje onverwachts binnen vallen. Of ze hier hun brood op konden eten. Dat was natuurlijk geen probleem, maar ondertussen ging ik wel verder met het vilten anders kwam het niet af. Gaat prima tegelijk samen: gezellig praten en bezig zijn. Heb de rok die middag zover gekregen met het leggen van de wol en de zijde. Kon die dag niet verder er aan werken want we zouden s’avonds op kraamvisite bij een broer gaan.

De volgende dag vroeg op gestaan, alles glad geruimd en aan het vilten geslagen. Het is wel een hele poos wrijven, rollen, kneden voordat het een lap is geworden, je spieren voel je echt wel. Het voorpand was ‘s middags klaar, toen moest het achterpand nog gebeuren. Heb dat er gelijk achter aan gedaan. Niet dat hij afkwam, want er moest ook eten gekookt worden voor die avond. Zette om 3 uur een pan zuurkool met spek op, en werkte een vouw-was weg. Na het eten weer verder gegaan totdat zoon Rien en z’n vrouwtje binnen vielen voor een bak koffie. De volgende dag zou hij aan z’n ogen geopereerd worden. Er zijn nieuwe lenzen geplaats in z’n ogen. Hij had best slechte ogen, te slecht om gelaserd te kunnen worden. Dus was dit een oplossing voor hem. Vond het wel heel spannend of alles goed zou gaan. Gelukkig verliep alles vlekkeloos en kon hij al na een paar uur weer helder zien( en nu zonder bril).

De rok mocht wachten tot woensdagmorgen, toen heb ik hem afgevild. Daarna werden de delen te drogen gelegd en toen hij helemaal opgedroogd was vond ik hem te licht uitgevallen. Te fel groen. Moet ik hem maar opnieuw in een verfbad stoppen, alleen nu is hij al helemaal gevilt, geen idee hoe dat uitpakt want dat heb ik ook nog nooit gedaan. Weten we gelijk of dat werkt. Zo niet: dan heb ik twee dagen arbeid en materiaal verkwanselt. Hoe het uitpakt horen jullie nog, eerst nog wachten tot m’n bestelde verf binnen is en dan kan ik pas gaan verven.

Die middag moest ik weer naar breicursus. Mocht weer een stuk uittrekken, was steeds strakker gaan breien zodat ik amper m’n hand erdoor kreeg. Heb het donderdag gelijk weer op de pennen gezet en het stuk overgebreid, nu past hij goed en kunnen we met het patroon van de hand beginnen. Op nld 1.50. Nog steeds hele dunnen pennen maar toch weer dikker dan 1.25. Dit gaat ‘iets’ sneller.

Pikte op de terugweg Mirjam bij haar vriendinnetje op en begon aan het eten. Kreeg nog een prachtige lucht te zien onderweg.

Leen komt tegenwoordig op woensdagavond mee eten, erg gezellig. We aten Turkse wraps, daar is iedereen gek op. Een schoondochter schoof ook aan tafel en zo zaten we met 10 man aan tafel. Gezellig met zo’n koppel.

Doordat de keuken gestuct werd moest natuurlijk alles leeg zijn. Ook de schouw met de afzuigkap was afgebroken. Daar zou in december een nieuwe voor in de plaats komen. Maar het idee dat ik drie weken zonder afzuigkap moest koken werd ik niet vrolijk van. Daar zou het net gestucte plafond en muur lekker vet van worden. Heb de keukenboer opgebeld of hij alsjeblieft de schouw en afzuigkap eerder kon plaatsen. Gelukkig had hij daar tijd voor en donderdag kwamen ze met 2 man sterk dat doen. Toen ik de schouw zag schrok ik best, want hij was totaal anders dan ik in gedachte had. Zo strak en modern, en wij houden juist van landelijk. Heb het toch maar gezegd tegen hem want daar was dat ding een beetje te duur voor om zo maar te laten zitten. We hadden elkaar dus verkeerd begrepen bij het bespreken van de schouw, maar ik hoefde niet bang te zijn want hij kon het nog goed maken. Hij komt er nog een sierrand omheen maken en de kap zelf betimmerd hij nog met planken. Gelukkig, anders had ik echt gebaald. De kleur is gelukkig wel goed, dat vond ik ook wel spannend of dat goed uit zou pakken. Maar het is schitterend, beetje jaren 30 groen.

Wat we in gedachte hadden was zoiets als op deze foto, dat lijkt toch niet echt op wat het nu is.

Maar de afzuigkap doet het in ieder geval supergoed, daar ben ik heel blij mee. Wipte die avond bij een vriendin aan, ze had de houtkachel al lekker aan, bij m’n zusje op de markt had ze heerlijke appelflappen gekocht. Wat een gezellig avondje werd het, was echt lang geleden dat ik haar van hart tot hart gesproken had.

Gisterenmorgen eerst tot 11 uur les gegeven en daarna een grote pan erwtensoep gekookt. Dat kost je vaak wel een paar uur maar dan heb je ook een heerlijke erwtensoep met hips, rookworst en een lading knakworstjes er in, daar zij ze hier gek op. Deelde een pannetje aan m’n ouders, 2 bakken voor m’n schoonmoeder, 2 bakken voor de oudste zoon, 2 voor de 2e zoon. En nog een maaltje voor onszelf, en de pan was leeg. Om half drie kwam er een nicht uit Genemuiden met haar man overnachten in één van de huisjes. Zo leuk om elkaar weer eens te spreken. We raakten niet uitgepraat joh, bezorgde vanmorgen een ontbijt daar en bij het afscheid nemen raakte we weer een dik uur aan de praat. Voor haar rust hoeft ze hier niet te komen?. Toen ze weg waren en gegeten hadden zijn we de bloembollen gaan poten, Dat wil zeggen dat ik ze op de grond gooide waar ze moesten komen en Rien zette ze er in. Die is daar zo snel mee. Voelt zo fijn dat dat klaar is, zat me best op m’n nek. Ik had het een beetje onderschat denk ik, 1250 bollen is toch best veel?.