Zieke en zitten

Zaterdag 2 april-2022

Wat er maandag ook gebeuren zou, eerst moesten de ramen boven aan de buitenkant gezeemd worden! Zo ongelooflijk vies van het sahara zand. Aan de voorkant viel het nog enigszins mee. Maar als je buiten stond en je keek omhoog naar de dakramen dan schaamde je je eigen acuut. Zo smerig. Nadat het beneden allemaal opgeruimd was vertrok ik met een emmer sop naar boven. Kreeg er nog plezier in ook. Dat is pas eer van je werk hebben zeg. Sopte gelijk de kamer van de meiden mee, zette op elk bureau een vaasje met een paar narcissen, hoe gezellig staat dat.

Trok de rest van de bedden glad, verzamelde bergen was van de kamers, en haalde in elke slaapkamer een dweil over de vloer. Zo, dat zag er weer netjes uit.

Bakte appelflappen voor vakantiegasten, zette chocolaatjes en een bos takken/bloemen uit eigen tuin neer.

Leen kwam s’ middags de laminaatvloer van Maureen haar nieuwe kamer afmaken. Daar was hij zaterdag al mee bezig geweest maar dat kwam niet helemaal af. Elke keer van boven naar beneden rennend om buiten de planken op maat te zagen, en ondertussen elke keer een hand chips naar binnen werkend, is het een hele mooie vloer en een leuk kamertje geworden. Beetje kaal nog maar dat zal vast wel goedkomen.

Het was de slaapkamer van onze oudste zoon Rien. En Maureen wilde graag die kamer hebben, nu sliep ze nog met haar zusje op een kamer. Ze kon dan bijna ook niet wachten tot hij ging trouwen. De schilder heeft het helemaal gekit en geverfd. Vaders maakte een nieuw rolgordijn in het dakraam, eentje die je dicht schuift zodat het lekker donker is op je kamer.

Werd een bed besteld met veel opbergruimte eronder en ook nog een grote lade waar je een matras in kan leggen zodat je vriendin ook bij je kan slapen zonder dat je met matrassen hoeft te gaan sjouwen. Ideaal toch, la openschuiven en je hebt een bed.

Nadat Leen de vloer afgemaakt had at hij gelijk maar mee, net zo makkelijk. Kookte een pan andijviestamp, is bijna leeg gekomen, als Michiel zich niet afgemeld had was hij schoon op geweest. Nu was de hond er gelukkig mee.

s Avonds moest ik naar naailes. Was echt moe van m’n drukke dagje en tijdens het opruimen van de was in de kasten bedacht ik om even een half uurtje te gaan liggen voordat ik naar naailes vertrok. Een half uurtje rust doet vaak al wonderen. Lag net 5 minuten toen m’n telefoon ging, m’n naai-juffie aan de lijn: Hé Margriet, ben je al druk aan het haasten voor de naailes om op tijd te komen? Ik zei tegen haar dat dat reuze meeviel en dat ik languit op bed lag. Haha, het bleef even stil aan de anderen kant van de lijn?. Dat was het laatste wat ze verwacht had. Ze belde dat de les niet doorging dus dat was lekker een avondje onverwachts vrij. Geen probleem.

Dinsdag had ik de hele dag les. De ene helft verfcursus de andere helft spincursus. Het verven deden we maar gezellig in de keuken, als het een groepje is doe ik het in de theeschenkerij op het gasfornuis maar nu was het maar een persoon.

De spoelbak zag na afloop wel een beetje paars en het aanrechtblad ook. Maar niet getreurd, een beetje chloor erop en de verfvlekken verdwijnt al sneeuw voor de zon. Dat vind ik het ideale van dit aanrechtblad. We doen er werkelijk van alles op, verven, hete pannen erop zetten, schuren, zagen, noem maar wat geks, en altijd krijg je het weer schoon.

Om half 5 vertrok de cursist weer naar Lochem, kookte een pan eten en toen begon Mirjam te klagen dat ze zulke verschrikkelijke zere benen had. De volgende morgen was ze goed ziek, hoge koorts en zware hoofdpijn en misselijk. Dat duurde bij elkaar twee volle dagen. Ze lag beneden op de bank en vroeg constant of ik bij haar kwam zitten. Dat doe je dan maar bij een kind van 10 jaar oud. Dat werd dus twee dagen spelletjes met haar doen, als ze sliep weer wat huishoudelijke klussen doen, beetje hobbyen naast haar op de bank, en soms zeggen dat ze echt even alleen moest liggen omdat ik moest koken of andere nodige dingen moest doen. En ik mocht haar een uurtje verlaten om haar rokje af te naaien, daar had ze dan weer geen moeite mee?.

Uit het zitten naast een zieke werd nog een kacheltje geboren voor het poppenhuis.

Maar ze is er door heen , sinds gisteren is de koorts weg en al is ze zo slap als een vaatdoek, ze kijkt weer wat helderder uit haar ogen. Gelukkig! Wat zijn er een hoop zieke, niet normaal zeg. Ik las al dat Kuipers niet uitsloot dat er weer maatregelen tegen de corona moesten komen. Daar gaan we weer, als hij die uitspraak doet dan weet je al dat er weer rare ideeën in het vat zitten?.